به گزارش رسانک، امروز ۲ آبان ماه ۱۴۰۳، دو زندانی سیاسی و عقیدتی بلوچ با نام های “امان الله بلوچی” و “عبدالرحیم کوهی” که در روزهای ۲۸ و ۲۹ آبان ماه ۱۳۹۴ در مسیر رفتن به روستای محل سکونت خود، “پادیگ (کوه ون)” توسط نیروهای اداره اطلاعات شهرستان راسک (سرباز) بازداشت شده و به زاهدان منتقل شده بودند، همچنان در وضعیت مبهمی از روند پرونده قضایی خود قرار دارند و علیرغم پیگیری‌های مکرر خانواده‌هایشان مسئولان قضایی و امنیتی پاسخگو نیستند.
این دو زندانی بلوچ پیشتر بدون هیچگونه توضیحی از سوی مسئولان، برای مدتی به تهران منتقل و پس از گذشت مدت زمان کوتاهی دوباره به زندان مرکزی زاهدان منتقل شده‌اند و هم اکنون در بند ۹ (بند سیاسی) زندان مرکزی زاهدان در وضعیتی نامناسب و مبهم قرار دارند.
خانواده‌های امان الله و عبدالرحیم بارها از مسئولان و مقامات رژیم جمهوری اسلامی ایران مطالبه احقاق حقوق و آزادی این دو نفر را داشته که از جمله آن، نامه این خانواده‌ها در تاریخ ۱۲ تیر ماه ۱۴۰۱ به محسنی اژه ای، رئیس وقت قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران بود که در آن خواستار رسیدگی و رفع محدودیت‌های فراقانونی اعمال شده توسط مسئولان زندان و دستگاه‌های امنیتی شهرستان زاهدان علیه این دو زندانی، شده بودند که بدون پاسخ ماند.
گفتنی است که مولوی” امان الله بلوچی” فرزند حبیب الله و حافظ “عبدالرحیم کوهی” فرزند ابراهیم دو روحانی اهل سنت بلوچ به ترتیب در روزهای ۲۸ و ٢٩ آبان ماه سال ١٣٩۴ در راه رفتن به روستای محل سکونت خود، “پادیگ” (کوه‌ون) توسط نیروهای اداره اطلاعات در شهرستان سرباز بازداشت شدند. دو روز بعد از بازداشت این شهروندان بلوچ، وزارت اطلاعات طی اطلاعیه ای اعلام کرد که “دو تیم تروریستی در استان های سیستان و بلوچستان و آذربایجان غربی منهدم کرد.”
بدنبال بی خبری از وضعیت این دو روحانی بلوچ پس از بیست و چهار روز؛ حدود ۴۰ تن از معتمدین و فعالین اجتماعی از حدود ٣٠ روستای شهرستان سرباز طی ملاقاتی با فرماندار وقت شهر راسک، خواستار پیگیری وضعیت این افراد شدند. در تاریخ ۶ بهمن ماه ١٣٩۴، ابراهیم کوهی پدر عبدالرحیم که برای ملاقات با فرزند خود به زاهدان رفته بود، توسط مسئولان مربوطه اجازه ملاقات پیدا نکرد‌و نیروهای اداره اطلاعات شهرستان دُزاپ به ابراهیم گفته بودند: “پرونده فرزند شما تکمیل نشده و شما نمی‌توانید با وی ملاقات کنید.”
در تاریخ ٢٨ اسفند ماه ٩۴، این دو زندانی طی تماسی با خانواده های خود، خبر از انتقال خود از بازداشتگاه اداره اطلاعات به زندان زاهدان دادند و در تاریخ ١٢ فروردین ماه ١٣٩۶، حکم یک سال حبس به اتهام “خروج غیرقانونی از مرز” در حالی به این دو زندانی ابلاغ شد که رسیدگی به سایر اتهامات از جمله “اقدام علیه امنیت ملی” و “همکاری با گروه‌های مخالف حکومت” در جریان بود.
در تداوم بازداشت این افراد، در تاریخ ٢٩ مرداد ماه ١٣٩٧ مسئولان قضایی برای آزادی این دو زندانی سیاسی از خانواده‌های آنها درخواست وثیقه ای با ارزش پنج میلیارد تومان کردند که در ١٨ فروردين ٩٨ در حالی که خانواده‌های این زندانیان با وجود نداشتن تمکن مالی با کمک اقوام و آشنایان خود وثیقه ۵ میلیاردی را تامین و حتی نامه آزادی را دریافت کرده بودند، رئیس زندان زاهدان به خانواده هایشان اعلام کرد که اداره اطلاعات و مسئولان قضایی شرط آزادی این افراد را بدلیل داشتن یک پرونده دیگر به اتهام قتل، گذاشتن وثیقه پانزده ميليارد تومانی برای هر کدام اعلام کرده اند.
در طول مدت بازداشت این شهروندان، نیروهای اداره اطلاعات بارها آنها را از زندان به بازداشتگاه منتقل کرده و مورد بازجویی، شکنجه و آزار و اذیت که داده‌اند بطوریکه در تاریخ ٢۶ اردیبهشت ماه ٩٨، پس از چند روز نگهداری در بازداشتگاه اداره اطلاعات، انتقال مجدد آنها به زندان زاهدان ثبت شده است.
در تاریخ ۵ شهریور ماه ٩٨ حکم ده سال حبس و اعدام به اتهامات “محاربه”، “اقدام علیه امنیت ملی” و “مشارکت در عملیات های مسلحانه” از سوی دادگاه انقلاب زاهدان به امان الله و عبدالرحیم ابلاغ شد و در تاریخ ٢٧ دی ماه ۹۹، این دو روحانی جهت اجرای حکم اعدام به قرنطینه زندان منتقل شدند که در تاریخ ٣٠ دی ماه و پس از سه روز حکم اعدام این زندانیان متوقف و به بند عمومی زندان بازگردانده شدند.
دادستان عمومی و انقلاب زاهدان دلیل متوقف کردن اجرای حکم و دادن مهلت سه روزه جهت تحویل دادن دو تن از مخالفان سیاسی به نام های “عبدالله پارسا” و “عبدالحی جلبی” که از اقوام این دو روحانی زندانی هستند، اعلام کرده بود که در تاریخ ٣ بهمن ماه ۹۹، عبدالله پارسا و عبدالحی جلبی از مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی ایران، خود را تحویل مقامات امنیتی دادند ولی امان الله بلوچی و عبدالرحیم کوهی که مقامات قضایی از آنها تحت افرادی به عنوان گروگان رفتار کرده بودند، همچنان در زندان به سر می‌برند.
Be the first to comment