رسانک/ در حالی که تا چند دهه پیش استان بلوچستان و سیستان به علت تولید گسترده غله به «انبار غله» ایران معروف بود، رفته رفته با سوء مدیریت و تغییرات اقلیمی این استان به یک منطقه کویری تبدیل شده است.

نکته مهم اول اینکه بسیاری از مردم به قدری فقیر شده‌اند که قدرت خرید نان از نانوایی را ندارند. آنها آرد را می‌خرند و خودشان در تنورهای داخل خانه نان درست می‌کنند. اما نکته مهم اینکه تا یک سال پیش هر کیسه آرد حدود چهل هزار تومان قیمت داشت، چند ماه پیش این قیمت به یکصد و سی هزار تومان رسید و الان چند وقتی است که هر کیسه را باید چهارصد و پنجاه هزار تومان خرید و این به معنی روزها گرسنگی برای مردمی است که توان خرید چند کیلو آرد را هم ندارند.

کمبود آرد، کمبود نان و صف‌های طولانی در مقابل نانوایی‌ها سبب درگیری مردم در این صف‌های طولانی می‌شوند. مردم خشمگین هستند، هوا آلوده است، آب نیست، گرما کشنده است و تنها منبع غذایی بسیاری از مردم هم در اثر سوءمدیریت مقامات و مسئولان رژیم جمهوری اسلامی ایران به این بلا مبتلا شده و مردم در پی این همه فشار خشمگین و گاهی خشن می‌کند.

این کشوری ست که جمهوری اسلامی برای ملت بلوچ ساخته است. آرد در شمال بلوچستان (منطقه سیستان) برای بسیاری از خانواده‌ها یعنی تمام غذای آنها، اگر آرد نداشته باشند یعنی به معنای واقعی کلمه هیچ چیزی برای خوردن ندارند. غذای هر روزه بسیاری از خانواده‌ها فقط نان و چای است. برنج و باقی اقلام اینقدر گران‌تر هستند که توانایی خرید آنها به هیچ‌وجه برای آنها وجود ندارد.