رسانک/ انگار مرگ و سایه اش از هر طرف برای مردم بلوچستان از کودک و نوجوان گرفته تا جوان و پیر، هجوم آورده است. مرگِ پرتکرار سوختبران ، مرگِ وحشتناک جاده های بهم ریخته و ماشین های ناایمن ، مرگِ اعدام های روزانه به جرم مواد و… ، مرگِ جنگ های خونین رها شده در عصبیت های قبیله ای و مرگ، از پی آبی که مردمش در عطش آن، هنوز به هوٹگ نیازمندند.
چقدر این جغرافیا در برابر مرگ، بی پناه شده است. کجاست آن سپر حکمرانی مدرن که از مردمانش محافظت کند؟ چرا مسئولین فقط یاد گرفته اند که تسلیت بگویند؟!
این مرگ ها تا کی باید ادامه داشته باشند تا دوباره تکرار نشوند؟ مرگ بایستی به سراغ چند نفر برود تا کسانی که مسئولیت قبول کرده اند، بیدار شوند؟
خانواده های قربانیان نیازی به تسلیت شما مسئولین ندارند. خودتان را از خواب غفلت، خودخواهی، شانه خالی کردن از بار مسئولیت و… برهانید زیرا مطمئن باشید همین دردِ مرگ ها روزی بلای جان شما نیز خواهند شد.
Be the first to comment