اول ماه مئی روز جهانی کارگر هر ساله به عنوان نماد جهانی دفاع از حقوق کارگران، مقاومت و پایداری مبارزات آن‌ها در سراسر جهان پاس داشته می‌شود.
همه ساله در این روز تاریخی کارگران در سرتاسر جهان با برگزاری راهپیمایی‌ها و همایش‌های بزرگ خیابانی، مطالبات صنفی و سیاسی خود را مطرح می‌کنند.
در ایران اما با گذشت بیش از چهل سال از عمر رژیم جمهوری اسلامی نه تنها کارگران اجازه‌ی برگزاری آزاد مراسم اول ماه مئی را ندارند، بلکه رژیم جهل، جنایت و خودکامه‌ی حاکم بر ایران بر سرکوب جنبش‌های صنفی کارگران و فشار بر محیط‌های کارگری بیش از پیش افزوده و با اعمال سیاست‌های ناشیانه، کارخانه‌ها و کارگاه‌ها را به ورطه‌ی نابودی کشانده و موجبات بیکاری را در میان خیل عظیم کارگران فراهم آورده است.
این فشارها و سرکوب‌ها در مناطق ملی نشین بخصوص در بلوچستان که به آن به عنوان یک مسئله امنیتی نگریسته می‌شود بیش از مناطق دیگر ملموس است. رژیم به جای ایجاد کارخانه و فرصت‌های شغلی، با ایجاد بزرگترین پایگاه‌های نظامی سرکوب و گسیل بیشترین تعداد نیرو، عملاً بلوچستان را به صورت منطقه‌ای در آورده است که به شکل نظامی اداره می‌شود.
مردم بلوچ از بَدو قرار گرفتن بلوچستان در زیر سلطه‌ی حاکمیت دولت مرکزی ایران به عنوان بیگانه و غیر خودی برای رژیم‌های حاکم مطرح بوده‌اند؛ از احداث کارخانه‌ها و ایجاد محیط‌های مدرن کار با هدف در فقر نگاه داشتن مردم بلوچ جلوگیری شده و طبقه‌ا‌ی تحت عنوان کارگرِ کارخانه در بلوچستان شکل نگرفته است.
با ورود شیلات به بلوچستان، نه تنها قدم مثبتی در جهت مدرنیزه نمودن صنعت ماهیگیری و رفع مشکلات ماهیگیران برداشته نشد، بلکه بسیاری از آن‌ها کار خود را از دست دادند. ورود کشتی‌های ترال چینی هم مزید بر علت شده و آب‌های منطقه را خالی از ماهی نموده‌اند.
مسئله‌ی دیگری که باید به آن اشاره نمود سوختبری است؛ پدیده‌ای بسیار خطرناک که برای دور زدن تحریم‌ها و کسب منابع ارزی در سال‌های گذشته توسط دولت گسترش پیدا نموده است. حمل و نقل مواد سوختی بدون در نظر گرفتن ایمنی لازم و شلیک مستقیم به سوی سوختبران در تعقیب و گریزهایی که برای اجتناب از پرداخت رشوه صورت گرفته است، به از دست رفتن جان بسیاری از آن‌ها در شعله‌های مهیب آتش منجر شده است. با وجود خطرات بیشمار سوختبری و بی سرپرست شدن خانواده‌های بسیاری از آن‌ها همه ساله جوانان زیادی در بلوچستان به دلیل بیکاری جذب آن می‌شوند.
مافیای سپاه پاسدارن در منطقه برای جذب نیرو در بسیج، سپاه و اطلاعات و تأمین منابع مالی برای آن‌ها، سوختبری را انحصاری نمود و با کشتار کم و بیش 40 نفر در سراوان آن را به اجرا گذاشت. با اجرای طرح انحصاری رزّاق سپاه پاسداران، هزاران جوان بلوچ از این درآمد حداقلی محروم گشته و به خیل افراد فاقد کار پیوسته‌اند.
بزرگترین کارفرما در بلوچستان دولت بوده و همه‌ی مدیران تصمیم گیرنده در بخش‌های مختلف غیر بومی هستند. بلوچ‌ها تنها در صورتی که متقاضی غیر بومی وجود نداشته باشد به استخدام در ادارات دولتی در می‌آیند؛ مشاغلی دون پایه با حقوق کم و نبود امنیت شغلی.
حاکمیت دیکتاتور و ستمگر جمهوری اسلامی نه تنها اقدامی در جهت رفع نابرابری، فقر و فساد در بلوچستان و سایر مناطق انجام نداده است، بلکه با سرکوب، حبس، تبعید و کشتار و اجرای اعدام‌های انتقام‌جویانه‌ی فراقانونی جوانان بلوچ، به حاکمیت فاشیستی خود ادامه می‌دهد.
با تمام این ستمگری‌ها، مردم بلوچ بر به دست آوردن حاکمیت ملی خود اصرار می‌ورزند. آن‌ها به یقین دریافته‌اند که در سایه‌ی حاکمیت ملی است که می‌توانند از آزادی، برابری و معیشتی که ضامن کرامت انسانی آن‌ها باشد برخوردار شوند.
حزب مردم بلوچستان ضمن تبریک روز جهانی کارگر به همه‌ی کارگران جهان مخصوصا کارگران بلوچستان از تمامی اقشار و طبقات جامعه می‌خواهد تا جهت احقاق حقوق خود متحد و سازمان‌یافته عمل نموده و سیاست‌های سرکوبگرانه و ضد انسانی رژیم را به چالش بکشند.
حزب مردم بلوچستان
۲۹ آوریل ۲۰۲۱
Be the first to comment