به گزارش رسانک، امروز شنبه ۱ آذر ماه ۱۴۰۴ و در پی ماه‌ها بی‌بارانی و تشدید خشکی زمین در مناطق مختلف بلوچستان، نماز باران به درخواست مولوی عبدالحمید اسماعیل‌زهی، امام جمعه زاهدان در شهر و نقاط مختلف بلوچستان از جمله زاهدان، ایرانشهر، روستاهای نصیرآباد و انزا در شهرستان سرباز، شهر راسک، روستای پشامگ و بسیاری نقاط دیگر اقامه شد. مردم از ساعات اولیه صبح در فضای باز گرد هم آمدند و این نماز را خواندند؛ موضوعی که بیش از هر چیز نگرانی عمومی از کاهش شدید بارش‌ها و بی‌توجهی طولانی‌مدت مسئولان به بحران آب را نشان می‌دهد.
بر اساس گزارش‌های دریافتی مختلف، برگزاری این نماز در نقاط مختلف بلوچستان با حضور جمعیت‌های قابل توجه همراه بوده است. در سال‌های اخیر، با افزایش دوره‌های خشکسالی، مردم بیشتر از گذشته به این آئین سنتی روی آورده‌اند؛ آیینی که در فرهنگ‌های مختلف، نه فقط به عنوان یک مراسم مذهبی، بلکه به عنوان واکنشی جمعی به شرایط نامساعد طبیعی شناخته می‌شود.
نماز باران از گذشته راهی برای درخواست بارش بوده، اما در وضعیت کنونی بیشتر یک کنش اجتماعی و نمادین محسوب می‌شود. مردم با گردهمایی جمعی، نگرانی خود از خشکسالی طولانی‌مدت و نبود برنامه‌ریزی مؤثر برای مدیریت منابع آب را آشکار می‌کنند. این تجمع‌ها نشان می‌دهد خشکی خاک، کمبود منابع آبی و بی‌توجهی مسئولان تا چه اندازه بر زندگی روزمره فشار وارد کرده است.
از دید علمی، کمبود بارش معمولاً نتیجه هم‌زمان عوامل فیزیکی و انسانی است. افزایش دمای جهانی تبخیر را بالا می‌برد، اما همین گرما شکل‌گیری ابرهای باران‌زا را سخت‌تر می‌کند و رطوبت را در لایه‌های بالاتر جو پخش می‌کند. تغییر در الگوهای گردش جوی، مانند جابه‌جایی مسیر بادها، جریان‌های اقیانوسی یا پدیده‌هایی مثل ال‌نینو و لا نینا، هم می‌تواند مسیر ورود سامانه‌های بارشی را تغییر دهد و یک منطقه را خشک‌تر کند. در کنار این عوامل طبیعی، کاهش پوشش گیاهی، تخریب خاک و برداشت بی‌رویه منابع آب ظرفیت زمین برای نگه‌داری رطوبت و تولید بارش محلی را تضعیف می‌کند. ترکیب این عوامل در مقیاس جهانی به دوره‌های طولانی کم‌بارشی منجر می‌شود و الگوهای بارندگی را نامنظم و غیرقابل‌پیش‌بینی می‌کند.
Be the first to comment