به گزارش رسانک، امروز یکشنبه ۴ آبان ماه ۱۴۰۴، استان سیستان و بلوچستان با بحران‌های اجتماعی و اقتصادی متعددی مواجه است که یکی از مهم‌ترین این بحران‌ها، شیوع گسترده اعتیاد در میان جوانان و نوجوانان بلوچ می‌باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهند که این بحران نه تنها به‌عنوان یک معضل اجتماعی، بلکه ریشه در سیاست‌های تبعیض‌آمیز و نادیده‌گرفتن حقوق مردم بلوچ توسط جمهوری اسلامی ایران دارد.
بلوچستان با وجود منابع طبیعی فراوان، به‌ویژه در حوزه مرزهای تجاری، از کمترین میزان توسعه صنعتی و زیرساختی برخوردار است. بر اساس گزارش‌ها، بیش از ۵۲ درصد از جمعیت این استان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بسیاری از مناطق آن از خدمات اولیه مانند آب شرب، بهداشت و آموزش محروم هستند. این محرومیت‌ها باعث شده‌اند که بسیاری از جوانان بلوچ برای تأمین معیشت خود به مشاغل کاذب مانند سوختبری روی آورند، که خود زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی است.
یکی از پیامدهای مستقیم فقر و بیکاری در بلوچستان، افزایش سن اعتیاد است. در سال‌های اخیر، سن شروع مصرف مواد مخدر در میان جوانان بلوچ به شدت کاهش یافته و با توجه به سیاست‌های موجود، مواد مخدر صنعتی با قیمت‌های پایین در دسترس قرار می‌گیرند و در برخی موارد، نیروهای امنیتی رژیم به‌صورت مستقیم در وارد کردن و توزیع این مواد نقش دارند.
برخی تحلیل‌گران و فعالان حقوق بشر معتقدند که جمهوری اسلامی ایران به‌جای ارائه راه‌حل‌های عملی برای رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی بلوچستان، با سیاست‌های سرکوبگرانه و نادیده‌گرفتن حقوق اساسی مردم بلوچ، عملاً به گسترش بحران‌ها دامن زده است. این سیاست‌ها نه تنها به افزایش فقر و بیکاری منجر شده، بلکه با محدود کردن دسترسی به آموزش و اشتغال، زمینه‌ساز بروز ناهنجاری‌های اجتماعی و اعتیاد در میان جوانان شده است. شیوع اعتیاد در میان جوانان بلوچ، پیامدهای گسترده‌ای برای جامعه به همراه داشته است. افزایش طلاق، خشونت خانگی، کاهش مشارکت اجتماعی و سیاسی و افزایش نرخ بیکاری از جمله این پیامدها هستند که برای مقابله با این بحران، نیاز به تغییر رویکردهای سیاسی و اجتماعی، ارائه فرصت‌های برابر آموزشی و شغلی و احترام به حقوق فرهنگی و اجتماعی مردم بلوچ احساس می‌شود.
Be the first to comment