
به گزارش رسانک، وضعیت زایشگاه بیمارستان ایران در شهر ایرانشهر بحرانی و غیربهداشتی است؛ جایی که زنان باردار بلوچ در حساسترین لحظات زندگی خود با نبود امکانات، رفتارهای تحقیرآمیز کادر درمان و کمتوجهی نسبت به وضعیت جسمیشان روبهرو میشوند. روایتهای شهروندان نشان میدهد که در این زایشگاه نه تنها رسیدگی پزشکی ضعیف است، بلکه رفتار پرسنل نیز کرامت انسانی مادران را بهشدت زیر سؤال برده است.
یکی از مادران بلوچ که در خرداد ماه سال جاری در این بیمارستان زایمان کرده است، در گفتوگو با رسانک از تجربه تلخ خود چنین میگوید: «من ۳۷ هفته باردار بودم و پرهاکلامپسی (مسمومیت بارداری) داشتم. فشار خونم بالا بود و وضعیت من اورژانسی بود، اما به جای عمل، با دارو به سختی زایمان کردم. تا مرگ رفتم و برگشتم. چند روز در آیسییو بستری بودم و هنوز هم در همان وضعیت هستم. ماما بدترین رفتار را با من داشت و موقع بستری برای زایمان کلی توهین و تحقیر شدم. آنقدر ورم کرده بودم که فشارم به ۱۶ رسیده بود اما فقط سرم میزدند و سرم داد میزدند. خدا شاهد است موقع زایمان اینقدر توهین شنیدم که دیگر دلم نمیخواهد بچه بیاورم یا پایم به زایشگاه کشیده شود.»
او میافزاید: «در زایشگاه بیمارستان ایران، زنان باردار را با الفاظ زشت خطاب میکنند. حتی شاهد بودم که با یک زن باردار دیگر آنقدر بدرفتاری کردند که با دمپایی زدندش تا از حال رفت، و بچهاش را با دستگاه بیرون آوردند. داروهایی که در سرمم میریختند بدنم را میسوزاند و نفس کشیدن برایم سخت شده بود. موقع زایمان فشارم به ۲۰ رسیده بود ولی کسی توجهی نمیکرد. من حاضر بودم در خانه زایمان کنم اما از مرکز بهداشت به زور با آمبولانس مرا اورژانسی بردند، در حالی که باید عمل میشدم. آنجا سر زنهای باردار فریاد میزنند، حتی به یکی گفتند برو دراز بکش وگرنه میزنیمت. زیرانداز و دستکش را هم آزاد حساب کردند، ۵۰۰ هزار تومان. همراه بیمار را میفرستند داروخانه تا این وسایل را بخرد و خودش باید همه چیز را تمیز کند.»
لازم به ذکر است که در تاریخ ۷ مهرماه ۱۴۰۴، «جانبیبی رستمزهی» ۲۷ ساله، اهل روستای سرداب از توابع بخش نسکند شهرستان سرباز، بهدلیل نبود پزشک متخصص و تأخیر در رسیدگی پزشکی در همین بیمارستان، به همراه نوزادش جان خود را از دست داد. او نخستین بارداری خود را تجربه میکرد و در حالی جان باخت که تنها یک سال از ازدواجش گذشته بود.
Be the first to comment