رسانک/ ۲۷ مارس سال ۱۹۴۸ میلادی یکی از تاریک‌ترین روزهای تاریخ ملت بلوچ به شمار می‌رود. در این روز، پس از استقلال هند و پاکستان از استعمار بریتانیا در سال ۱۹۴۷ میلادی، ارتش پاکستان وارد بلوچستان شد و عملاً آن را اشغال کرده و ضمیمه پاکستان کرد. این اقدام، حدود یک سال پس از استقلال، آغازگر ۷۷ سال اشغال و سرکوب برای ملت بلوچ بود. در این مدت، پنج جنگ خونین و انتفاضه میان بلوچ‌ها و ارتش پاکستان رخ داده است که در آن ده‌ها هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند.
بلوچستان که تا پیش از اشغال توسط استعمار بریتانیا در سال ۱۸۵۰ میلادی تحت فرمانروایی خان کلات یک کشور مستقل بود، اکنون حدود چهل درصد خاک آن تحت اشغال پاکستان است و با اینکه از نظر منابع طبیعی و زیرزمینی بسیار غنی می‌باشد و با دارا بودن معادن و منابع عظیم، یکی از ثروتمندترین مناطق جهان است، اما بخش بزرگی از آن، در عین حال محروم‌ترین، فقیرترین و سرکوب‌شده‌ترین ایالت پاکستان به شمار می‌رود.
از زمانی که بلوچستان در سال ۱۹۴۸ میلادی آزادی خود را از دست داد، کشورهایی همچون اوکراین و سودان جنوبی که از نظر وسعت و جمعیت در رده‌های بالاتری قرار دارند، به عنوان کشورهای مستقل شناخته شدند. در مقابل، بلوچستان با مساحت بیش از ۶۴۰ هزار کیلومتر مربع و جمعیتی چندین میلیون نفری، هنوز تحت اشغال و سرکوب است و هیچگونه استقلالی ندارد. با دارا بودن بیش از ۱۳۵۰ کیلومتر نوار ساحلی و منابع طبیعی فراوان، این سرزمین می‌توانست یکی از بزرگترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان باشد، اما به دلیل سیاست‌های استعماری و استبدادی، این امکانات به جای بهره‌برداری به سود ملت بلوچ، تحت کنترل نیروهای خارجی و مستعمره‌گر قرار گرفته‌اند.
تاریخ بلوچستان در مناطق مهرگره، جیرفت و شهر سوخته گواهی بر هویت فرهنگی و تاریخی مشخص آن است. در کتب یونان باستان و سایر متون قدیمی از جمله کتیبه‌ها، این سرزمین با نام‌های مختلف از جمله “مکُران” یاد شده است. این هویت تاریخی که ریشه در هزاران سال پیش دارد، همچنان در دل ملت بلوچ زنده است. بلوچ‌ها با شجاعت و ایثار از سرزمین خود دفاع کرده‌اند و در این راستا هر نسل از آنان در برابر استعمار و اشغال مقاومت کرده‌اند.
امروز، ۲۷ مارس همچنان یادآور روز سیاهی است که به رغم گذشت ۷۷ سال در یکی از سه بخش آن، مبارزات ملت بلوچ همچنان ادامه دارد. فرزندان بلوچستان، با تمام دشواری‌ها و تهدیدها، از سرزمین و وطن خود دفاع می‌کنند. این مبارزه نه تنها یک مبارزه برای آزادی، بلکه دفاع از هویت، تاریخ و فرهنگی است که در طول قرن‌ها به جای مانده است. ملت بلوچ همچنان امیدوار است که روزی سرزمین‌شان از اشغال نجات یابد و آزادی و عدالت به آن بازگردد.
این روز که یادآور سرکوب و بی‌عدالتی‌هاست، همچنین نماد مقاومت و ایستادگی ملت بلوچ در برابر ظلم است. روز سیاه بلوچستان نه تنها تاریخ است، بلکه یادآور امید و عزم راسخ ملت بلوچ برای آزادی و استقلال است. مبارزات آنها برای بازپس‌گیری سرزمین‌شان از اشغال، همچنان ادامه دارد و تا رسیدن به آزادی نهایی، هرگز متوقف نخواهد شد.
Be the first to comment