رسانک/ امروز جمعه ۱ فروردین ماه ۱۴۰۴، همزمان با آغاز سال جدید شمسی، نیروهای نظامی پاکستان در شهر شال (کویته) مرکز شرق بلوچستان، دست به سرکوب خونین زده و شمار زیادی از شهروندان بلوچ را به خاک و خون کشیدند. این جنایت، بار دیگر نشان‌دهنده سرکوب مستمر و سیستماتیکی است که ملت بلوچ در ایران، پاکستان و افغانستان با آن مواجه است.
ملت بلوچ در سال ۱۴۰۳ با فراز و نشیب‌های بسیاری روبه‌رو شد. سرکوب گسترده، کشتار مستقیم شهروندان توسط نیروهای امنیتی و نظامی این کشورها، بازداشت‌های فراقضایی، اعدام‌های خودسرانه و محرومیت‌های سیستماتیک، از جمله موارد آشکار نقض حقوق بشر در بلوچستان بوده‌اند.
در ایران، اعدام‌های فراقضایی، تیراندازی‌های بی‌ضابطه به سوختبران و کولبران، و سرکوب اعتراضات مردمی از اصلی‌ترین جلوه‌های فشار بر جامعه بلوچ محسوب می‌شود. در پاکستان، عملیات نظامی در مناطق مختلف بلوچستان، ربایش و ناپدیدسازی اجباری فعالان و روشنفکران بلوچ و سرکوب جنبش‌های اعتراضی به‌عنوان سیاستی سازمان‌یافته دنبال شده است. در افغانستان نیز، با روی کار آمدن طالبان، وضعیت معیشتی و امنیتی بلوچ‌ها همچنان وخیمتر شده و آنان از حقوق اساسی خود محروم مانده‌اند.
اما آنچه مشهود است، سرکوب‌های بی‌وقفه در بلوچستان، اعتراضات مردمی را متوقف نکرده است. با آغاز سال ۱۴۰۴، مردم بلوچستان بار دیگر با اعتراضات و اعتصابات گسترده، به سیاست‌های سرکوبگرانه و اشغالگرانه واکنش نشان داده‌اند. این اعتراضات، علاوه بر خشم عمومی از کشتارهای اخیر، بازتابی از دهه‌ها بی‌عدالتی، فقر تحمیلی و انکار هویت و حقوق ملت بلوچ است.
در حالی که مقامات این کشورها همچنان به سیاست‌های سرکوبگرانه خود ادامه می‌دهند، این پرسش اساسی مطرح است که تا چه زمانی جهان در برابر این نقض آشکار حقوق بشر در بلوچستان سکوت خواهد کرد؟
(ویدئو از مرکز مطالعات بلوچستان _ لندن)
Be the first to comment