به گزارش رسانک، فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان غیرایرانی همچنان از حقوق هویتی خود محروم هستند. این افراد که فاقد مدرک هویتی رسمی هستند، با مشکلات متعددی در زمینه‌هایی مانند تحصیل، اشتغال و ازدواج مواجه می‌باشند.
قانون اعطای تابعیت به این فرزندان در سال ۹۸ تصویب شد. اما در آبان ماه ۱۴۰۱، سازمان ملی مهاجرت در ماده ۴۱ پیش‌نویس خود، این قانون را به استثنای افراد ثبت نام شده، لغو کرد. در بهمن ماه ۱۴۰۲، رئیس سازمان ثبت احوال کشور اعلام کرد که تاکنون برای ۲۶,۰۰۰ نفر از این فرزندان شناسنامه صادر شده است؛ درخواست‌هایی که احتمالاً پیش از سال ۱۴۰۱ ثبت شده و بعد از آن متوقف شده است.
با این وجود این فرزندان که اکنون ۲۹ تا ۳۰ ساله شده‌اند، اکثریت در بلاتکلیفی به سر می‌برند. بسیاری فاقد شناسنامه و بیمه هستند و حتی برای ورود به ایران مجبور به دریافت ویزا می‌شوند.
لازم به ذکر است که مرکز پژوهش‌های مجلس در سال ۱۴۰۰ اعلام کرده بود که بیش از ۶۱ درصد خانواده‌های زن ایرانی، مرد غیرایرانی، جزو سه‌دهک فقیر جامعه‌اند؛ پنجاه درصد این کودکان هیچ مدرکی هویتی حتی یک گواهی تولد هم ندارند. در بلوچستان و سیستان این نسبت به ۷۰ درصد می‌رسد که ۴۶ درصد این فرزندان یا به مدرسه نرفته یا مجبور به ترک تحصیل زودهنگام شده‌اند و فقط سه درصد از این زنان و خانواده‌هایشان، تحت پوشش نهاد‌های حمایتی همچون بهزیستی، کمیته امداد و… قرار دارند.
Be the first to comment