به گزارش رسانک، امروز شنبه ۲۹ آذرماه ۱۴۰۴، «عبدالقادر بلوچ» معروف به «ماما قدیر بلوچ»، فعال شناختهشده حقوق بشر و از چهرههای برجسته دادخواهی خانوادههای ناپدیدشدگان قهری بلوچ، پس از یک دوره بیماری در شهر کوئته پاکستان درگذشت. او در سال ۱۹۴۰ میلادی در منطقه سوراب از توابع کلات در بلوچستان به دنیا آمده بود و در زمان درگذشت حدود ۸۵ سال سن داشت. خبر درگذشت وی بازتاب گستردهای در میان فعالان حقوق بشری، نهادهای مدنی و خانوادههای مفقودین داشته است.
ماما قدیر بلوچ بخش مهمی از زندگی خود را وقف پیگیری سرنوشت شهروندانی کرد که بهصورت اجباری ناپدید شده بودند و خانوادههایشان سالها در انتظار پاسخ و حقیقت مانده بودند. آغاز فعالیتهای او به کشته شدن فرزندش، «جلیل ریکی بلوچ»، بازمیگردد؛ رخدادی که مسیر زندگی او را تغییر داد و وی را به یکی از شناختهشدهترین صداهای دادخواهی در بلوچستان تبدیل کرد.
او از چهرههای محوری سازمان «صدای مفقودین بلوچ» بود و نقش مؤثری در سازماندهی اعتراضات مسالمتآمیز، تحصنهای طولانیمدت و پیگیری مطالبات خانوادههای ناپدیدشدگان ایفا کرد. راهپیمایی طولانی او از کوئته تا اسلامآباد، که با همراهی خانوادههای مفقودین انجام شد، به یکی از نمادهای برجسته مبارزه بدون خشونت در برابر ناپدیدشدگیهای اجباری تبدیل شد و توجه رسانهها و نهادهای حقوق بشری بینالمللی را به خود جلب کرد.
درگذشت ماما قدیر بلوچ برای بسیاری از خانوادههای مفقودین به معنای از دست دادن تکیهگاهی است که سالها بدون خستگی و با پایداری، مطالبه حقیقت و پاسخگویی را زنده نگه داشت. میراث او در ادامه راه دادخواهی خانوادههایی باقی مانده است که همچنان پیگیر سرنوشت عزیزان خود هستند و نام او را بهعنوان نماد ایستادگی و مطالبه عدالت زنده نگه میدارند.
Be the first to comment