به گزارش رسانک، «سامان محمدحسنی (براهویی)»، جوان بلوچ، شامگاه ۱۸ آذرماه ۱۴۰۴ در یکی از خیابانهای شیراز در حالی جان خود را از دست داد که تنها برای دفاع از امنیت یک زن قدم جلو گذاشته بود. اتفاق از یک مزاحمت خیابانی آغاز شد؛ موقعیتی که بسیاری از رهگذران ممکن است از آن عبور کنند، اما سامان نه بیتفاوت ماند و نه کنار کشید. او در لحظهای که آرامش یک شهروند در معرض تهدید بود، بهجای سکوت، اقدام کرد.
به گفته شاهدان، سامان تلاش کرد مردی را که قصد ایجاد مزاحمت داشت، دور کند و فضای تنش را آرام کند، اما واکنش خشونتآمیز مهاجم، او را هدف قرار داد و ضرباتی که وارد شد، جانش را گرفت. شجاعت او در همان چند ثانیه، تصویری روشن از مسئولیتپذیری انسانی بود؛ تصمیمی که نه از سر هیجان، بلکه از باور به کرامت و امنیت دیگران برمیآمد.
شهروند بلوچ و شاهد حادثه، «ایمان اسماعیلزهی»، همراه با دوستانش مهاجم را تعقیب، دستگیر و تحویل نیروهای نظامی داد. او در یک فایل صوتی که در فضای مجازی منتشر شد توضیح داد که برخلاف ادعای فرمانده انتظامی شیراز، این خود بلوچها بودند که قاتل را مهار کردند، نه نیروهای انتظامی. فرمانده انتظامی در سخنان خود مدعی شده بود که مأموران «به سرعت قاتل ۲۱ ساله را شناسایی و دستگیر کردهاند» و همچنین اعلام کرده بود که انگیزه قتل «در دست بررسی» است؛ اظهاراتی که با روایت شاهدان سازگار نیست.
سامان محمدحسنی در آن شامگاه فقط در برابر خشونت نایستاد؛ او با جان خود یادآور شد که امنیتِ یک جامعه بر دوش کسانی است که در لحظههای سخت، بیادعا و شجاعانه عمل میکنند. نام او در حافظه جمعی نه به عنوان یک قربانی خشونت، بلکه به عنوان جوانی که برای حفظ امنیت انسانی دیگر ایستادگی کرد، خواهد ماند.
Be the first to comment