به گزارش رسانک، امروز چهارشنبه ۲ مهر ماه ۱۴۰۴، کارگران بلوچ در صنایع بزرگ پتروشیمی چابهار با تبعیض گسترده و سیستماتیک روبه‌رو هستند؛ تبعیضی ریشه‌دار که باعث شده در زادگاه خود همچون بیگانه به حساب آیند و از ابتدایی‌ترین و حداقل حقوق کاری و اجتماعی محروم بمانند.
در شرایطی که کارگران غیربومی از مزایایی همچون بیمه تکمیلی، سنوات، عیدی مناسب، اسکان با کیفیت و حقوق منظم برخوردارند، بسیاری از کارگران بومی بلوچ در چابهار با قراردادهای کوتاه‌مدت، عدم برخورداری از بیمه مداوم، نداشتن امنیت شغلی و حتی تعویق در پرداخت دستمزد ناچیز خود دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
بنا بر گزارش‌های دریافتی، تبعیض تنها به سطح حقوق و قراردادها محدود نمی‌شود؛ بلکه در ابتدایی‌ترین امکانات مانند وسایل ایمنی، لباس کار، غذا و خدمات رفاهی نیز میان بومی و غیربومی تفاوت‌های آشکار وجود دارد. کارگران بلوچ در محیط کاری با نگاه تحقیرآمیز و از بالا به پایین مواجه‌اند و در حالی‌که از تجربه و مهارت کافی برخوردارند، فرصت‌های رشد، ارتقاء و آموزش تخصصی بیشتر به نیروهای غیربومی داده می‌شود.
این وضعیت شکاف‌های عمیق اجتماعی و روانی را در منطقه ایجاد کرده و نارضایتی گسترده‌ای در میان مردم محلی به وجود آورده است. کارشناسان تأکید می‌کنند که شرکت‌های بزرگ صنعتی در چابهار باید به مسئولیت اجتماعی و اخلاقی خود در قبال جامعه بومی پایبند باشند و سهم عادلانه‌ای از اشتغال، آموزش، ارتقاء و مزایا را برای کارگران محلی اختصاص دهند.
Be the first to comment