رسانک/ سوختبری در بلوچستان نه یک انتخاب آزاد، بلکه نتیجه فقر، بیکاری و نبود فرصت‌های شغلی پایدار برای هزاران شهروند بلوچ است. در شرایطی که صنایع، زیرساخت‌های اقتصادی و امکان اشتغال مناسب در این منطقه به‌طور عمدی نادیده گرفته شده، بسیاری از خانواده‌ها تنها راه تأمین معیشت خود را در کار پرخطر سوختبری می‌بینند؛ کاری که به‌جای تضمین زندگی بهتر، همواره با خطرات جانی و مالی همراه است.
ریشه‌های اقتصادی سوختبری را باید در محرومیت ساختاری بلوچستان جست‌وجو کرد. نبود کارخانجات، نبود سرمایه‌گذاری، کمبود فرصت‌های شغلی پایدار و تبعیض سیستماتیک در توزیع منابع باعث شده بسیاری از مردم این منطقه، هیچ گزینه‌ای جز ورود به کار پرخطر سوختبری نداشته باشند. این وضعیت باعث شده سوختبری نه به‌عنوان یک انتخاب، بلکه به‌عنوان تنها راه بقا در برابر گرسنگی بر مردم تحمیل شود.
خطرات جانی سوختبری گسترده و همیشگی است. مسیرهای کوهستانی و جاده‌های ناایمن، وقوع تصادفات و واژگونی خودروها، آتش‌سوزی‌های مرگبار و تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی بارها جان سوختبران را گرفته است. علاوه بر این، شرایط طاقت‌فرسای کار، رانندگی‌های طولانی‌مدت و استرس دائمی از کشته شدن یا دستگیری، سلامت جسمی و روانی سوختبران را نیز به‌شدت تهدید می‌کند.
تأثیر این وضعیت بر خانواده‌ها بسیار سنگین است. بسیاری از خانواده‌های بلوچ به دلیل فقر، فرزندان خردسال و نوجوان خود را نیز وارد این چرخه می‌کنند. کودکان و نوجوانانی که به‌جای مدرسه، بر خودروهای حامل سوخت می‌نشینند، در معرض همان خطرات جانی هستند و بارها جان خود را در این مسیر از دست داده‌اند.
بی‌توجهی مسئولان به مشکلات بلوچ‌ها، یکی از ابعاد تلخ این پدیده است. در حالی‌که ریشه‌های اصلی این وضعیت در سیاست‌های تبعیض‌آمیز و توسعه‌نیافتگی تحمیلی بر بلوچستان است، نه‌تنها هیچ راهکار مؤثری برای ایجاد اشتغال پایدار ارائه نشده بلکه با سرکوب و تیراندازی، فشارها بر سوختبران افزایش یافته است. در واقع، هر حادثه‌ای که جان یک سوختبر را می‌گیرد، نشان‌دهنده تداوم ساختارهایی است که به‌جای رفع مشکلات اقتصادی مردم، آنان را در معرض خطر مرگ قرار داده‌اند.
(توضیح: ویدئویی که همراه با این گزارش منتشر می‌شود، بخشی از یک نمایش خیابانی در منطقه رودبارزمین بلوچستان است که مصائب و مشکلات سوختبری را در قالب اجرای بازیگران به تصویر کشیده است.)
Be the first to comment