به گزارش رسانک، امروز شنبه ۱۸ مرداد ماه ۱۴۰۴، «محمددرویش نارویی»، «یاسین کبدانی»، «بنیامین کوهکن» و «حمیدرضا کوهکن»، از جمله شهروندان بازداشت‌شده در حین اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در زاهدان هستند که طی سه سال گذشته در شرایطی دشوار و با اتهامات سنگین در بازداشت به سر می‌برند. این افراد، که سه نفر از آن‌ها در زمان بازداشت نوجوان یا جوان زیر ۲۲ سال بوده‌اند، تحت شکنجه، بازجویی‌های فشرده، محرومیت از ارتباط با خانواده، صدور احکام سنگین، عدم دسترسی به وکیل مستقل قرار گرفته و روند دادرسی آنان با نگرانی‌های جدی حقوق بشری همراه بوده است.
روز دوشنبه ۲۶ خرداد ماه ۱۴۰۴، جلسه رسیدگی به پرونده سه تن از آنان به نام‌های «محمددرویش نارویی»، «یاسین کبدانی» و «بنیامین کوهکن» در دادگاه انقلاب زاهدان برگزار شد که طی آن، محمددرویش و یاسین به اتهام «محاربه» و «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شدند. پس از پایان این جلسه، بنیامین کوهکن که در زمان بازداشت تنها ۱۶ سال داشته، به قرنطینه زندان منتقل شد و پس از یک هفته به کانون اصلاح و تربیت زندان زاهدان بازگردانده شد.
یاسین کبدانی، متولد ۳۰ فروردین ماه ۱۳۸۳ و فرزند غلامعلی، در تاریخ ۱۳ دی ماه ۱۴۰۱ در حالی که همراه پدر خود در مسیر کرمان بود، در ایست و بازرسی زاهدان توسط نیروهای اداره اطلاعات بازداشت شد. پدر او پس از ۲۴ ساعت آزاد شد، اما یاسین بدون هیچ توضیحی در بازداشتگاه نگه داشته شد. محمددرویش نارویی، ۲۱ ساله و فرزند عبدالرحمن، نیز در همان روز توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. دادگاه او پیشتر در تاریخ ۱۳ دی ماه ۱۴۰۲ بدون رسیدگی مؤثر و ارائه ادله برگزار شده بود.
بنیامین کوهکن نیز در روز ۱۳ دی ماه ۱۴۰۱ توسط نیروهای نظامی در زاهدان بازداشت شد و بلافاصله تحت شکنجه‌های شدید جسمی، روحی و جنسی قرار گرفت. یک روز پس از بازداشت یاسین و بنیامین، خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران ویدئویی از اعترافات اجباری این دو نوجوان منتشر کرد که در آن تحت فشار و شکنجه، به اقداماتی مانند تیراندازی به خودروهای گشت انتظامی نسبت داده شده بودند. این در حالی‌ست که آنان در دیدار با نزدیکان خود اعلام کرده‌اند که اعترافات تحت شکنجه و پس از خوراندن قرص‌های ناشناس از آن‌ها گرفته شده است.
پس از گذراندن ۲۲ روز در بازداشتگاه‌های امنیتی، این سه نوجوان به کانون اصلاح و تربیت کودکان در خیابان بهداشت زاهدان منتقل شدند. در حال حاضر، محمددرویش نارویی و یاسین کبدانی در بند یک زندان مرکزی زاهدان نگهداری می‌شوند و بنابر اظهارات نزدیکان، در پی صدور حکم اعدام، در وضعیت روحی و روانی بسیار نامناسبی به‌سر می‌برند و دچار اضطراب و ترس شدید شده‌اند.
هم‌زمان، پدر بنیامین، «حمیدرضا کوهکن»، نیز از تاریخ ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۲ در بازداشت به‌سر می‌برد. او به همراه همسرش «آرزو نارویی»، «علی‌اکبر کوهکن» ۲۰ ساله فرزند حلیم و «محمد خروت دین‌محمدی (حارث خروط)» ۱۶ ساله فرزند شملان، در دو عملیات مجزا توسط نیروهای اداره اطلاعات زاهدان بازداشت شده‌اند. حمیدرضا کوهکن، پیشتر مدتی در بند ۹ زندان مرکزی زاهدان (بند سیاسی) نگهداری می‌شد و دست او که در اثر شکنجه دچار جراحت شده بود، به دلیل شرایط غیربهداشتی بند دچار عفونت شده است. اتهامات مطرح‌شده علیه او و دیگر اعضای بازداشتی خانواده «تخریب اموال دولتی»، «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» عنوان شده است. آرزو نارویی در تاریخ ۲۶ بهمن و علی‌اکبر در ۱۰ اسفند ۱۴۰۲ و محمد (حارث) نیز پس از ۱۱۴ روز در ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۳ با وثیقه آزاد شده‌اند.
وضعیت جسمی، روحی و حقوقی این خانواده و دیگر نوجوانان بازداشت‌شده، تصویری آشکار از سرکوب سیستماتیک معترضان در بلوچستان است؛ جایی که نوجوانان به‌جای دریافت حمایت، قربانی ماشین سرکوب جمهوری اسلامی می‌شوند و در روندی خلاف موازین حقوق بشری، با اتهاماتی کلیشه‌ای مواجه و بدون دسترسی به دادرسی عادلانه، به مرگ تهدید می‌شوند.
Be the first to comment