به گزارش رسانک، سحرگاه دوشنبه ۱۳ مرداد ماه ۱۴۰۴، حکم اعدام داوود لجعی، شهروند بلوچ ۳۶ ساله، فرزند نعمت‌الله و اهل صالح‌آباد که به اتهام مرتبط با جرایم مواد مخدر بازداشت شده بود، در زندان وکیل‌آباد مشهد اجرا شد. این اعدام در حالی صورت گرفت که بر اساس مستندات رسمی، پرونده وی همچنان در مرحله رسیدگی و بررسی مجدد قرار داشت.
داوود لجعی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۴۰۱ در مشهد بازداشت شده بود. طبق نامه رسمی صادره از دادگستری مشهد به تاریخ ۱۶ دی ۱۴۰۳، در پرونده او «ابهاماتی» وجود داشته است. همچنین بر اساس اطلاعات ثبت‌شده در سامانه قوه قضاییه، در تاریخ ۴ مرداد ۱۴۰۴، وقت جدیدی برای «نظارت و پیگیری پرونده» در تاریخ ۲۷ آبان ۱۴۰۴ تعیین شده بود که نشان می‌داد روند رسیدگی به پرونده هنوز مختومه نشده است.
بر اساس گزارش حال‌وش، با وجود این، حکم اعدام پیش از تکمیل روند بررسی اجرا شده و به گفته نزدیکان، خانواده وی از زمان اجرای حکم مطلع نبوده و فرصت ملاقات آخر نیز برای او فراهم نشده است.
اجرای این حکم در شرایطی که تردیدهای جدی درباره پرونده وجود داشته، با اصول مواد ۱۲۰ و ۱۲۱ قانون مجازات اسلامی که تصریح می‌کند «در صورت وجود شبهه و عدم اقرار صریح متهم، حد اجرا نمی‌شود» مغایرت دارد. همچنین آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها الزام به اطلاع‌رسانی به خانواده و فراهم‌کردن امکان ملاقات پیش از اجرای حکم را مورد تأکید قرار داده است؛ امری که در این مورد نادیده گرفته شده و بار دیگر نقض آشکار حقوق زندانیان را نشان می‌دهد.
لازم به ذکر است که در سال ۲۰۲۴ دستکم ۱۱۱ زندانی بلوچ با اتهامات گوناگون در ۲۳ شهر مختلف ایران اعدام شده‌اند و از بین افراد ۸۳ نفر با اتهامات مرتبط به «مواد مخدر»، ۲۵ نفر با اتهام «قتل» اعدام شده‌اند و اتهام ۳ مورد نیز نامعلوم مانده است.
Be the first to comment