رسانک/ سیزده سال پیش در سال ۱۳۹۱، در محور مواصلاتی سرباز به ایرانشهر، نیروهای اداره اطلاعات جمهوری اسلامی ایران با حمله‌ای مسلحانه به خودروی حامل سه شهروند بلوچ، یکی از مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی را به قتل رسانده و دو تن دیگر را به‌شدت مجروح کردند. این حادثه که در نزدیکی روستای پیردان رخ داد، همچنان به‌عنوان نمونه‌ای آشکار از نقض تعهدات امنیتی و فریب نهادهای اطلاعاتی در حافظه تاریخی ملت بلوچ باقی مانده است.
هویت شهروند کشته‌شده «محمدنعیم تلاتف» فرزند نصیرخان، از مخالفان شناخته‌شده جمهوری اسلامی اعلام شد. وی هفت ماه پیش از وقوع این ترور، با دعوت مستقیم وزارت اطلاعات و با ضمانت ریش‌سفیدان محلی، در ازای تأمین «امان‌نامه» و وعده بازگشت امن، به کشور بازگشته بود.
در روز حادثه، «مسلم تلاتف» برادرزن محمدنعیم و «یحیی بهرامزهی» دیگر مخالف سیاسی نظام که او نیز با وعده تأمین امنیت به ایران بازگشته بود، وی را همراهی می‌کردند. در جریان حمله نیروهای اطلاعاتی، این دو نفر نیز به‌شدت مجروح شدند. آن‌ها پس از انتقال به بیمارستان ایرانشهر، در حالی‌که هنوز از شدت جراحات رنج می‌بردند، توسط نیروهای اداره اطلاعات بازداشت و به بازداشتگاه امنیتی زاهدان (موسوم به داوودتانامو) منتقل شدند.
مهاجمان که سوار بر خودروی زانتیا بودند، ابتدا قصد داشتند با پرتاب نارنجک دستی خودرو را منهدم کنند، اما پس از عمل‌نکردن نارنجک، با اسلحه کلاشنیکف اقدام به تیراندازی می‌کنند. پس از پایان عملیات، خودرو مهاجمان از ایست بازرسی پل سرباز عبور کرده، بی‌آنکه مأموران مستقر هیچ واکنشی نشان دهند؛ مسئله‌ای که گمانه‌زنی‌ها درباره هماهنگی و اطلاع قبلی نهادهای امنیتی در اجرای این ترور را تقویت می‌کند.
نزدیکان قربانیان اعلام کرده‌اند که محمدنعیم و یحیی پس از بازگشت، از سوی وزارت اطلاعات تحت فشار قرار گرفتند تا با این نهاد همکاری کرده و اطلاعاتی درباره همراهان و دوستان پیشین خود ارائه دهند؛ فشاری که با مقاومت صریح این دو نفر مواجه شد. کمی بعد از آن، این حمله خونین رخ داد؛ نشانه‌ای از سیاست آشکار حذف مخالفان سیاسی که بازگشت آنان را به تله‌ای مرگبار بدل می‌سازد.
به گفته بستگان محمدنعیم، پس از وقوع ترور، نیروهای اداره اطلاعات در پاسخ به پیگیری خانواده گفته‌اند: «انتظار داشتی شاهد نفس کشیدن کسی باشیم که زمانی امنیت سرباز، ایرانشهر و چابهار را تهدید می‌کرد؟»
این حادثه تلخ تنها یکی از ده‌ها نمونه مشابه در بلوچستان است؛ مواردی که در آن‌ها مخالفان سیاسی بلوچ با وعده «امان‌نامه» و تأمین امنیت، فریب خورده و به کشور بازمی‌گردند، اما سرنوشت‌شان چیزی جز گلوله، زندان، شکنجه یا مرگ نیست.
ماجرای محمدنعیم تلاتف، مسلم تلاتف و یحیی بهرامزهی نه فقط یادآور نقض آشکار تعهدات امنیتی جمهوری اسلامی ایران، بلکه هشداری جدی برای تمام کسانی‌ست که هنوز به وعده‌های بی‌پشتوانه نهادهای امنیتی دل بسته‌اند. این واقعه بخشی از الگوی سرکوب و حذف هدفمند منتقدان و مخالفان در بلوچستان است؛ الگویی که در سال‌های اخیر، به‌ویژه با تشدید فشارهای امنیتی، ابعاد گسترده‌تری یافته و جان بسیاری را گرفته است.
Be the first to comment