خودکشی یکی از مجروحان جمعه خونین زاهدان در پی فشارهای روانی و جسمی ناشی از مجروحیت

به گزارش رسانک، روز دوشنبه ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۴، «علیرضا ریگی (کبدانی)» از مجروحان سرکوب خونین هشتم مهرماه ۱۴۰۱ در زاهدان، در منزل شخصی‌اش در منطقه شیرآباد این شهر، اقدام به خودکشی کرد و جان باخت. وی با استفاده از پرده خانه خود را حلق‌آویز کرده بود و با وجود تلاش اعضای خانواده، هنگام رسیدن به محل، جان خود را از دست داده بود.

«علیرضا ریگی» فرزند حسین و ۳۱ ساله، در جریان سرکوب مردم معترض در جمعه خونین زاهدان هدف دو گلوله قرار گرفته بود که یکی از ترکش‌ها همچنان در ناحیه لگن و نزدیک عصب سیاتیک باقی مانده و ترکش دیگر نیز در نزدیکی نخاع قرار داشت. به گفته پزشکان، خارج‌سازی این ترکش‌ها می‌توانست موجب فلج شدن یا حتی مرگ او شود. او طی این مدت، با درد شدید جسمی و فشارهای روانی روزافزون دست و پنجه نرم می‌کرد.

در کنار درد و رنج ناشی از مجروحیت، «علیرضا ریگی» با تهدیدها و فشارهای مداوم نیروهای امنیتی، از جمله ضبط کارت ملی و محدودیت‌های اجتماعی مواجه بود که زندگی روزمره‌اش را به‌شدت مختل کرده بود. وی همچنین پدر یک کودک هفت ساله بود که اکنون در غم از دست دادن پدر، با آینده‌ای مبهم و پرچالش روبه‌رو است.

مرگ تلخ «علیرضا ریگی» بار دیگر وضعیت اسفبار بازماندگان و مجروحان جمعه خونین زاهدان را نمایان می‌سازد؛ افرادی که پس از گذشت نزدیک به سه سال، نه‌تنها از خدمات درمانی، روانی و حمایتی محروم مانده‌اند، بلکه تحت فشار و تهدیدهای مداوم قرار دارند، و همچنان بی‌پناه و در سکوت رها شده‌اند.