به گزارش رسانک، روز ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۴، در نشستی که با حضور محمد امیر براهویی، سرپرست دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری و شهردار سابق زاهدان، با جمعی از جوانان در زاهدان برگزار شد، وی بار دیگر وعده پیگیری مشکل شهروندان بلوچ فاقد شناسنامه را تکرار کرد؛ وعده‌ای که پیش از او نیز توسط بسیاری از مسئولان استانی و کشوری داده شده بود اما تاکنون نتیجه‌ای ملموس برای این بخش از جامعه بلوچ به همراه نداشته است.
در بلوچستان، هزاران نفر از بلوچ‌های بومی و ساکن دیرینه این سرزمین، به‌دلیل محرومیت‌های ساختاری، سیاست‌های تبعیض‌آمیز و غفلت‌های مکرر، هنوز از داشتن ابتدایی‌ترین سند هویتی یعنی شناسنامه محروم‌اند. این افراد علی‌رغم آن‌که نسل اندر نسل در خاک بلوچستان زیسته‌اند، تنها به دلیل ناتوانی اجدادشان در ثبت رسمی هویت، اکنون با مشکلات جدی در زمینه تحصیل، درمان، اشتغال، سفر و حتی ازدواج روبه‌رو هستند.
ادامه‌دار بودن این وضعیت، نتیجه سال‌ها بی‌توجهی و وعده‌های بدون پیگیری مسئولان حکومتی است؛ وعده‌هایی که نه‌تنها گره‌ای از زندگی بی‌شناسنامه‌ها نگشوده، بلکه با تداوم آن، احساس تبعیض و بی‌هویتی در میان ملت بلوچ را تشدید کرده است. اکنون نیز به نظر می‌رسد سخنان محمد امیر براهویی تکرار همان شعارهای پیشین باشد، بی‌آن‌که اراده‌ای واقعی برای حل این بحران انسانی در ساختار حاکم وجود داشته باشد.
Be the first to comment