به گزارش رسانک، امروز یکشنبه ۸ تیر ماه ۱۴۰۴، ساکنان روستای «میرآباد» از توابع بخش اسفندک شهرستان سراوان، با بحران شدید بی‌آبی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این روستا که بیش از ۲۰۰ خانوار جمعیت دارد، پس از ۱۲ سال پیگیری و انتظار، هنوز از دسترسی به آب لوله‌کشی محروم مانده و مردم برای تأمین آب شرب و استفاده‌های روزمره، ناچارند کیلومترها مسیر را با خودرو طی کرده و از چشمه‌ها و قنات‌های روستاهای مجاور آب تهیه کنند؛ روشی طاقت‌فرسا که سلامت و معیشت خانواده‌ها را به خطر انداخته است.
یکی از اهالی در گفتگو با رسانک گفت: «در این سال‌ها بارها به اداره آب و فاضلاب بخش، شهرستان و استان مراجعه کردیم، اما جز وعده، بهانه و بی‌پاسخی چیزی نصیب‌مان نشد. حتی وقتی خودمان با هزینه شخصی محل مناسب برای حفر چاه را با GPS مشخص کردیم، باز هم گفتند بودجه نداریم.»
به گفته منابع رسانک، چند سال پیش، اداره آب از مردم خواسته بود نقطه‌ای مناسب برای حفر چاه مشخص کنند. اهالی با صرف هزینه و استفاده از ابزار تخصصی، نقطه‌ای در دو کیلومتری روستا را پیشنهاد دادند. با این حال، با گذشت چندین سال، نه مجوزی صادر شده و نه عملیات حفاری آغاز شده است. حتی زمانی که مردم پیشنهاد کردند هزینه لوله‌کشی و کانال‌کشی را خودشان تأمین کنند و تنها انتظارشان صدور مجوز حفر چاه و انجام حفاری از سوی دولت باشد، باز هم با پاسخ منفی مواجه شدند.
در حالی‌که روستاهای مجاور از آب شرب لوله‌کشی و بهداشتی برخوردارند، ساکنان میرآباد مجبور به استفاده از منابع آب غیربهداشتی هستند؛ موضوعی که منجر به شیوع بیماری‌های گوارشی و عفونی، به‌ویژه در میان کودکان و سالمندان شده است. با شروع فصل گرما، خانواده‌هایی که خودرو در اختیار ندارند، شرایطی به‌مراتب دشوارتر را تجربه می‌کنند و در تأمین ابتدایی‌ترین نیاز زندگی، یعنی آب، درمانده‌اند.
محرومیت‌های طولانی‌مدت مردم این روستاها، نه حاصل کمبود منابع، بلکه نتیجه مستقیم تبعیض ساختاری و بی‌توجهی نظام‌مند نسبت به مناطق بلوچ‌نشین است. در حالی‌که میلیاردها دلار صرف پروژه‌های نظامی، موشکی و اتمی جمهوری اسلامی می‌شود، تنها هزینه یک پهپاد یا موشک کافی‌ست تا ساکنان ده‌ها روستای مظلوم و تشنه در بلوچستان از نعمت آب آشامیدنی بهره‌مند شوند.
Be the first to comment