به گزارش رسانک، در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه ۱۹ و ۲۰ خردادماه ۱۴۰۴، صدها نیروی یگان ویژه، انتظامی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران با پشتیبانی مافیای معدن‌خوار و نهادهای نظامی و قضایی به روستای دهکهان از توابع شهرستان کهنوج در منطقه رودبارزمین بلوچستان یورش بردند و تجمعات مسالمت‌آمیز مردم محلی علیه پروژه معدن‌کاری کرومیت را به‌طرزی خشن سرکوب کردند. این حملات با استفاده گسترده از گاز اشک‌آور، گلوله‌های پلاستیکی، سلاح گرم، باتوم و حتی پرتاب سنگ علیه معترضان همراه بوده و باعث ایجاد فضای شدیداً امنیتی و ناآرام در این روستا شده است.
منابع گفته‌اند: بیشتر معترضان از اهالی بومی روستای دهکهان هستند که نسبت به احداث معدن کرومیت در زمین‌های کشاورزی و باغات خود معترض‌اند. گفته می‌شود مردم روز دوشنبه در ورودی محل معدن به‌صورت مسالمت‌آمیز تجمع کرده و قصد جلوگیری از ورود ماشین‌آلات و نیروهای حکومتی را داشتند، اما با خشونت سازمان‌یافته نیروهای امنیتی روبرو شدند. در جریان این یورش، ده‌ها نفر از زنان و مردان روستا زخمی و شماری نیز بازداشت شده‌اند. تصاویر دریافتی نشان‌دهنده نوزادان اشک‌آلود و خانواده‌هایی است که در میانه گازهای اشک‌آور به دنبال پناهگاهی امن بوده‌اند.
به گفته منابع رسانک، این حمله تحت هدایت شاپور وزیری، برادر نماینده سابق کهنوج و یکی از واسطه‌های چپاول منابع طبیعی منطقه، با حمایت مستقیم سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، دستگاه قضایی و برخی مقامات وزارت صنایع و معادن صورت گرفته است. وزیری که از حمایت نهادهای قدرت در جمهوری اسلامی برخوردار است، نقش محوری در پیشبرد پروژه معدن‌کاری بدون رضایت مردم ایفا می‌کند.
اهالی دهکهان اعلام کرده‌اند که دلیل اصلی مخالفت آن‌ها با این پروژه، نگرانی از تخریب منابع آب زیرزمینی، خشک‌شدن قنات‌ها، آلودگی زیست‌محیطی، نابودی باغات مرکبات و نخل و در نهایت از بین رفتن کامل زندگی و معیشت‌شان است. آن‌ها تأکید کرده‌اند که مجوزهای این پروژه بدون نظرخواهی از مردم محلی و صرفاً برای منافع گروهی خاص صادر شده‌اند.
گفتنی است که در پی انتشار اخبار این یورش در رسانه‌های مستقل بلوچستان، وزارت اطلاعات و سپاه با تهدید فعالان مجازی تلاش کرده‌اند از بازتاب گسترده‌تر این فاجعه جلوگیری کنند تا ابعاد واقعی آن پنهان بماند. مردم دهکهان با سر دادن شعارهایی مانند «ما معدن نمی‌خواهیم، نخل‌هایمان را می‌خواهیم» و «اگر دفاع ما را مقابله می‌نامند، ما به این مقابله افتخار می‌کنیم»، ایستادگی خود در برابر این پروژه مخرب را اعلام کرده‌اند.
این مسئله نه‌تنها نمونه‌ای از سرکوب شدید مطالبات مردمی، بلکه نمودی آشکار از سیاست چپاول منابع و محروم‌سازی سیستماتیک ملت بلوچ در بلوچستان است؛ روندی که پیش‌تر در پروژه‌های معادن طلای تفتان و طرح‌های مخرب در مناطق آب‌خیز سراوان و نیکشهر نیز مشاهده شده است. مردم دهکهان خواهان توقف فوری عملیات معدن‌کاری، پایان سرکوب‌ها و احقاق حقوق زیست‌محیطی و انسانی خود هستند و اعلام کرده‌اند که تا آخرین نفس از خاک، باغ و خانه‌هایشان دفاع خواهند کرد.
Be the first to comment