به گزارش رسانک، امروز شنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۴، دوازده دانش‌آموز در روستای چرمی از منطقه سفیدکوه گُشت در شهرستان سراوان، برای دومین سال پیاپی بدون معلم، کلاس درس و مدرسه رها شده‌اند؛ در حالی که این کودکان تنها در کپرهایی ابتدایی و فاقد امکانات، روزهای گرما و سرما را پشت سر می‌گذارند و هیچ نهاد مسئول و آموزشی تاکنون اقدامی برای پایان دادن به این وضعیت نکرده است.
یکی از والدین این کودکان گفته است که با گذشت دو سال، هیچ معلمی به روستا اعزام نشده و مدرسه نیز به حال تعطیل باقی مانده است؛ در حالی که روستا حتی از آب شرب سالم و برق نیز بی‌بهره است و کودکان در ابتدایی‌ترین شرایط زندگی می‌کنند.
این در حالی است که مقایسه شرایط دانش‌آموزان بلوچ با کودکان مناطق مرکزی ایران، شکاف عمیق در عدالت آموزشی و توسعه‌ای را نشان می‌دهد؛ شکافی که ریشه در سیاست‌های تبعیض‌آمیز رژیم‌های مختلف حاکم بر ایران، از پهلوی تا جمهوری اسلامی، دارد. در حالی که فرزندان مقامات حکومتی مانند غلامعلی حداد عادل از بودجه عمومی برخوردار از بهترین مدارس در تهران هستند و برای تحصیل به دانشگاه‌های غربی اعزام می‌شوند، کودکان بلوچ حتی از حق ابتدایی آموزش محروم‌اند.
Be the first to comment