به گزارش رسانک، روز شنبه ۳ خرداد ماه ۱۴۰۴، تظاهراتی در خصوص نقض سیستماتیک حقوق بشر در بلوچستان توسط جمهوری اسلامی ایران در شهر کلن آلمان برگزار شد و بیانیهحزب مردم بلوچستان توسط “عبدالحلیم عزیزی” برای حضار قرائت شد. خلاصه ای از بیانیه به شرح ذیل می باشد:
اعدامهای دستهجمعی و فزاینده شهروندان بلوچ در ایران، کشتار بیرحمانه سوختبران بیدفاع و سیاستهای سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه این ملت، نه تنها نقض آشکار ابتداییترین اصول حقوق بشر است، بلکه زنگ هشداری برای جامعهی جهانی در خصوص یک بحران انسانی رو به وخامت به شمار میرود.
در ماههای اخیر، گزارشهای تکاندهندهای از اعدامهای گروهی در زندانهای ایران منتشر شده است. کوتاهزمانی پس از اعدام بیست و یک زندانی بلوچ، خبر اعدام بیش از چهل جوان دیگر در بازهای کوتاه، موجی از بهت و انزجار را در میان فعالان حقوق بشر و ناظران بینالمللی برانگیخته است. این اعدامها که به مثابه قتلهای دولتی قلمداد میشوند، نه تنها جان انسانهای بیگناه را گرفتهاند، بلکه بنیانهای خانوادههای بسیاری را از هم گسستهاند. فقدان نانآور، بیوه شدن زنان و یتیم شدن کودکان، تنها بخشی از پیامدهای دردناک این جنایات است که زخمهای عمیقی بر پیکرهی جامعهی بلوچ وارد کرده است.
افزون بر اعدامهای سازمانیافته، کشتار روزانه سوختبران بلوچ در جادههای بلوچستان با استفاده از سلاحهای جنگی، پرده از سیاستهای بیرحمانه و سرکوبگرانه جمهوری اسلامی در این منطقه برمیدارد. سوختبری که از سر ناچاری و برای امرار معاش خود و خانوادهاش به این کار پرخطر روی آورده است، به سادگی هدف گلولههای نیروهای دولتی قرار میگیرد. این کشتار بیرحمانه، نه تنها حق حیات این افراد را سلب میکند، بلکه نشاندهنده بیاعتنایی آشکار حکومت به جان و مال شهروندان بلوچ است و فضایی از رعب و وحشت مضاعف را در این منطقه حاکم کرده است.
این اقدامات سرکوبگرانه، یادآور رویکردهای تاریخی و سیاسی حکومتهای مختلف ایران، به ویژه جمهوری اسلامی، در قبال مسئلهی ملیتها و تنوع فرهنگی در این کشور است. سرکوب هویت ملی و فرهنگی بلوچها، محدود کردن زبان و آداب و رسوم آنان و تلاش برای تحمیل یک هویت یکپارچه، همواره بخشی از سیاستهای دولتهای مرکزی بوده است. اعدامها و کشتارهای اخیر نیز در همین راستا قابل تحلیل است. به نظر میرسد که جمهوری اسلامی با تشدید فشارها و خشونتها در بلوچستان، در پی تحکیم سلطهی خود بر این منطقهی استراتژیک و به حاشیه راندن هرچه بیشتر ملت بلوچ در سرزمین تاریخی خود میباشد.
در نهایت، راهحل اساسی و پایدار برای تضمین حقوق انسانی و عدالت اجتماعی برای تمامی ملتهای ایران، از جمله ملت بلوچ، در گرو گذار از جمهوری اسلامی و استقرار یک نظام سیاسی غیرمتمرکز و سکولار است که مبتنی بر حاکمیت مردم و احترام به تنوع فرهنگی و ملیتی باشد.
Be the first to comment