به گزارش رسانک، امروز یکشنبه ۱۷ فروردین ماه ۱۴۰۴، رژیم جمهوری اسلامی ایران با ادامه ساخت دیوار مرزی در منطقه سراوان، پهنه عظیمی از خاک شهروندان بلوچ اهل این منطقه را بدنبال بی‌تفاوتی مسئولان مربوطه در آن سوی مرز بلوچستان جاگذاشته است. این اقدام که به بهانه «حفظ امنیت» انجام می‌شود، موجب محرومیت گسترده مردم منطقه از زمین‌های کشاورزی آبا و اجدادی‌شان شده است.
جمعی از شهروندان ساکن منطقه مرزی «کوه سیاه‌خان» سراوان که زمین‌هایشان در آن سوی دیوار باقی مانده، نسبت به این موضوع ابراز ناراحتی و تأسف کرده و اعلام کرده‌اند که از منطقه «کوهک»، «کوه سیاه‌خان» تا «کلگان» سراوان، در مسافتی بیش از ۸۰ کیلومتر، شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران با فاصله ۷ تا ۸ کیلومتر از نقطه صفر مرزی اقدام به احداث دیوار مرزی کرده‌اند و به این ترتیب، زمین‌های کشاورزی و منابع آبی آنها را در آن سوی مرز رها کرده‌اند.
این شهروندان می‌گویند که به آنها اجازه دسترسی به املاک و منابع آبی خود که شامل چشمه‌ها، نخلستان‌ها و زمین‌های کشاورزی است داده نمی‌شود و نیروهای نظامی رژیم جمهوری اسلامی از هرگونه رسیدگی و آبیاری مزارع آنها جلوگیری می‌کنند، به‌طوری که بسیاری از محصولات کشاورزی آنان در حال خشک شدن و نابودی است. آنها تأکید کرده‌اند که دو رودخانه اصلی منطقه، چندین قنات و چشمه که حیات پنج آبادی را تأمین می‌کرد، در آن‌سوی دیوار جا مانده و دسترسی آنها به این منابع قطع شده است.
بر اساس اظهارات این شهروندان، در امتداد این ۸۰ کیلومتر، ده‌ها آبادی دیگر نیز به همین سرنوشت دچار خواهند شد. مناطق «سنگانی»، «ناهوکی»، «سمگانی»، «موکایی» و «هول» در کوه سیاه‌خان، که حدود ۳۰ کیلومتر از این زمین‌ها را شامل می‌شود، از جمله مناطقی هستند که پشت دیوار مرزی در حال ساخت باقی مانده‌اند.
این شهروندان می‌گویند که سپاه پاسداران و شرکت‌های پیمانکاری آن، به‌جای احداث دیوار در محل اصلی خط مرزی، آن را در مناطق مسطح ساخته‌اند تا کار برای آنها آسان‌تر باشد و هزینه‌های پروژه را با هدف اختلاس کاهش دهند.
این دیوار مرزی، مشابه سیاستی است که پیش‌تر منجر به واگذاری زمین‌های بلوچ‌های زابل شد. علیرغم ادعاهای مسئولان رژیم جمهوری اسلامی مبنی بر اینکه خط مرزی همچنان در آن‌سوی دیوار قرار دارد، اما حکومت امارت اسلامی طالبان هیچ حقی برای صاحبان این اراضی قائل نیست و مانع ورود شهروندان بلوچ به زمین‌هایشان می‌شود. در سال‌های اخیر، بسیاری از کشاورزان بلوچ هنگام تلاش برای ورود به زمین‌های خود مورد هدف تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی قرار گرفته‌اند.
این اقدام نه‌تنها موجب از دست رفتن زمین‌های آبا و اجدادی مردم منطقه شده، بلکه معیشت و اقتصاد کشاورزی آنها را نیز نابود کرده است. این در حالی است که حکومت ایران هیچ‌گونه برنامه‌ای برای جبران خسارات وارده به مردم منطقه ارائه نداده و اعتراضات آنان را نیز نادیده گرفته است.
Be the first to comment