بی‌توجهی مسئولان به قهرمان طلایی بلوچستان؛ «آیناز سنجرزهی» در سایه فقر و محرومیت

رسانک/ در بلوچستان، سرزمینی که استعدادهای بسیاری در سایه تبعیض و بی‌عدالتی به فراموشی سپرده می‌شوند، «آیناز سنجرزهی»، دختر ۱۵ ساله، با پاهای برهنه بر خاک‌های روستای ڈمن (دامن) از توابع شهرستان ایرانشهر دوید و پنج مدال کشوری کسب کرد. اما در حالی که مسئولان از موفقیت‌های ورزشی برای تبلیغات خود بهره می‌برند، این قهرمان نوجوان هیچ حمایتی دریافت نکرد و تنها پاداش او یک آجیل‌خوری بود.

آیناز از کلاس هفتم وارد دو و میدانی شد و در همان ابتدا، مربی مدرسه‌اش، خانم بامری، استعداد او را شناسایی کرد و او را به مسابقات فرستاد. اولین حضور او در رقابت‌های ایرانشهر بود که مدال برنز گرفت. این آغاز راهی بود که او را به مدال‌های طلای کشوری رساند. در مسابقات زاهدان و سراوان، او توانست مقام‌های اول و دوم کشوری را کسب کند و ثابت کند که با وجود امکانات حداقلی، می‌توان به موفقیت رسید.

با این حال، آیناز برای تمرین کردن هم با مشکلات زیادی روبه‌رو بود. او در روستای دامن زندگی می‌کند و برای رفتن به استادیوم، مجبور بود از همسایه‌ها پول کرایه بگیرد. از میان تغذیه مناسب برای یک ورزشکار حرفه‌ای تنها خرما و خوراکی‌های ساده در دسترس او بود اما این مشکلات هم مانع پیشرفت او نشد.

با وجود این همه تلاش و افتخارآفرینی، هیچ‌کدام از نهادهای ورزشی و آموزشی از او حمایتی نکردند. نه وزارت ورزش، نه آموزش‌وپرورش و نه هیچ نهاد مسئول دیگری. او می‌گوید در این دو سال، تنها دهیار، بخشدار و مربی مدرسه‌اش از او حمایت کردند. این در حالی است که مسئولان در استان و کشور، در مقابل موفقیت‌های چنین استعدادهایی سکوت کرده و حتی ابتدایی‌ترین امکانات را نیز در اختیارشان قرار نمی‌دهند.

آیناز سنجرزهی در شرایطی به این افتخارات رسید که حتی یک گوشی هوشمند برای ثبت تمرینات خود ندارد. او فرزند اول خانواده‌ای است که با مشکلات مالی زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در حالی که انتظار می‌رفت حداقل پس از کسب مدال‌های کشوری، حمایت‌های دولتی از او صورت گیرد، تنها پاداشی که دریافت کرد، یک آجیل‌خوری بود؛ توهینی آشکار به زحمات و توانایی‌های این قهرمان بلوچ.

پیام آیناز در گزارشی که در خبرگزاری رکنا منتشر شده، به وزیر ورزش روشن است: «وضعیت مالی‌ام ضعیف است و به حمایت نیاز دارم.» اما آیا این صدا شنیده خواهد شد؟ آیا مسئولانی که مدعی حمایت از ورزشکاران هستند، به جای شعار، قدمی در مسیر رفع تبعیض و حمایت از استعدادهای واقعی برخواهند داشت؟ یا باز هم، مانند همیشه، نام بلوچستان تنها در زمان تبلیغات و سخنرانی‌ها شنیده خواهد شد؟
@rasanknews

t.me/rasanknews