به گزارش رسانک، روز یکشنبه ۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، با گذشت چهار روز از سقوط دلخراش «صیدالله فرزند نورمحمد»، کودک ۱۰ ساله افغان، به داخل چاهی با عمق حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر در روستای ناصرآباد شهرستان سیب و سوران، بی‌توجهی مسئولان، نبود تجهیزات لازم و عدم اعزام امکانات تخصصی موجب شد که پیکر بی‌جان این کودک در همان محل سقوط به خاک سپرده شود.
بر اساس گزارش‌ها، این کودک روز پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳ حوالی ظهر در چاهی با قطر نیم متر سقوط کرد و علی‌رغم گذشت بیش از ۳۵ ساعت از حادثه، هیچ اقدامی برای نجات او انجام نشد. سرانجام، پس از مشاهده پیکر بی‌جان او با دوربین، عملیات بازیابی به دلیل نبود تجهیزات متوقف شد.
فعالان مدنی با انتشار نامه‌ای سرگشاده، خواستار بیرون آوردن پیکر صیدالله شدند و از مسئولان درخواست کردند که کرامت انسانی را بدون در نظر گرفتن ملیت و تابعیت پاس بدارند. با این حال، هیچ نهاد رسمی اقدامی انجام نداد و در نهایت، خانواده و مردم محلی ناچار شدند چاه را پر کرده و پیکر این کودک معصوم را در همان محل سقوط دفن کنند. نماز جنازه او نیز بر فراز همان چاه اقامه شد.
این حادثه نمونه‌ای دردناک از رهاشدگی مناطق محروم، بی‌پاسخ ماندن مردم در زمان بحران و فاجعه‌ای در سایه فقدان زیرساخت‌های امدادی و غیبت مسئولان است.
Be the first to comment