به گزارش رسانک، شامگاه دوشنبه ۶ اسفندماه ۱۴۰۳، بار دیگر صدای گلوله در بلوچستان جان کودکی را گرفت. یوسف شهلی‌بر، کودک پنج ساله بلوچ، در آغوش مادر باردارش، در خودرویی که قرار بود امن‌ترین جای جهان برایش باشد، هدف پنج گلوله نیروهای یگان تکاوری قرار گرفت و جان خود را از دست داد. مادرش، مریم شهلی‌بر، که با فرزندی در بطن، رویاهای مادری‌اش را در دل می‌پروراند، پس از تحمل جراحات شدید، جنین خود را از دست داد و اکنون در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان خاتم‌الانبیا ایرانشهر بستری است.
یوسف اما تنها قربانی این خشونت نبود. رامین شهلی‌بر، راننده خودروی هدف قرار گرفته شده و پسر دایی این کودک، در بیمارستان نه‌تنها شاهد مرگ دردناک عزیزش بود، بلکه خود نیز مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفت. او را بازداشت کردند، تهدید کردند و از او خواستند که سکوت کند، که نگوید چه کسانی به یوسف شلیک کردند. سرانجام، با قید وثیقه به‌طور موقت آزاد شد، اما زخم‌هایش، نه فقط بر بدن، بلکه بر وجدان او و تمام بلوچستان، حک شده است.
این داستان تلخ، تنها یک نمونه از صدها جنایت سازمان‌یافته‌ای است که در بلوچستان رخ می‌دهد؛ سرزمینی که گویی جان انسان‌هایش هیچ ارزشی ندارد. نبود پزشک جراح برای ساعاتی در بیمارستان، همانند نبود عدالت در این جغرافیا، بهایی شد که یوسف و مادرش با جان و خون خود پرداختند.
در حالی که رسانه‌های رسمی از جنایات اسرائیل در غزه سخن می‌گویند، کودکان بلوچ در سرزمین خودشان، با گلوله‌هایی که از اسلحه‌های ایران شلیک می‌شوند، کشته می‌شوند. جهان اگر هنوز وجدان دارد، باید این داستان تلخ را ببیند و درباره حکومتی که در بلوچستان کودکان را هدف قرار می‌دهد، قضاوت کند.
Be the first to comment