به گزارش رسانک، امروز شنبه ۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، پس از انفجار ساختمان ستاد ساماندهی روستاهای حاشیه شرق چابهار که تحت نظارت بنیاد مسکن فعالیت می‌کند، سازمان مسلح جیش العدل با انتشار بیانیه‌ای، مسئولیت این انفجار را بر عهده گرفته و عنوان داشته که اعضای مسلح این سازمان صبح امروز با ورود به این ستاد و پس از خارج کردن کارکنان و مراجعه‌کنندگان، اقدام به تخریب ساختمان با مواد شدیدالانفجار کردند.
در بیانیه سازمان جیش العدل آمده است: «این اقدام در راستای تعهد به هشدارهای پیشین مبنی بر پاسخگو کردن ادارات و ارگان‌های دولتی که در تخریب منازل مردم و تصرف املاک مستضعفین بلوچ نقش داشته‌اند، انجام شد. ستاد ساماندهی حاشیه شهر چابهار مسئول اجرای سیاست‌های ظالمانه‌ای بود که منجر به تصرف زمین‌ها و تخریب منازل مردم مومن و مسلمان بلوچ شده است.»
در ادامه این بیانیه، سازمان جیش العدل هشدار داده است: «به تمام کارکنان بلوچ و غیربومی که در ادارات دخیل در تخریب و تصرف منازل مردم نقش دارند توصیه می‌کنیم از اشتغال در این اداره‌ها پرهیز کنند. در غیر این صورت، به‌عنوان ابزارهای پیش‌برد سیاست‌های ظالمانه رژیم ولایت فقیه، اهدافی مشروع محسوب خواهند شد و مسئولیت هرگونه تلفات جانی و روانی بر عهده خود آنان خواهد بود.»
ستاد موسوم به “ساماندهی روستاهای حاشیه شرق چابهار” علاوه بر وظایف رسمی، واقع بخشی از سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران برای تخریب منازل شهروندان بلوچ و گسترش فشار بر مناطق محروم این منطقه است. این ستاد که تحت پوشش بنیاد مسکن فعالیت می‌کند، به جای بهبود وضعیت زندگی مردم، عملاً نقش یک نهاد سرکوبگر را ایفا می‌کند که مأموریت اصلی آن تخریب خانه‌های مردم، تصرف اراضی مسکونی و اعمال فشار بر ساکنان بومی است.
در سال‌های اخیر، بارها شاهد بوده‌ایم که نیروهای این ستاد، با حمایت نهادهای امنیتی، به روستاهای شرق چابهار یورش برده و خانه‌های شهروندان بلوچ را بدون در نظر گرفتن هیچ‌گونه جایگزین مناسب تخریب کرده‌اند. این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که ساکنان این مناطق از ابتدایی‌ترین حقوق خود مانند دسترسی به آب آشامیدنی، برق و امکانات بهداشتی محروم هستند و دولت به جای تأمین این نیازها، با توسل به بهانه‌هایی مانند «ساماندهی» و «طرح‌های توسعه‌ای»، در حال کوچ اجباری مردم بومی از سرزمین‌های خود است.
سیاست‌های رژیم جمهوری اسلامی ایران در مناطق حاشیه‌نشین چابهار نه‌تنها کمکی به بهبود وضعیت معیشتی مردم نکرده، بلکه باعث افزایش بی‌خانمانی، مهاجرت اجباری و تشدید بحران‌های اجتماعی شده است. در حالی که مقامات حکومتی از «ساماندهی» سخن می‌گویند، آنچه در عمل رخ می‌دهد، چیزی جز تخریب گسترده، تصرف اراضی مردم و افزایش فشار بر شهروندان بلوچ نیست.
Be the first to comment