هر راجێا چُنت پجار هست، یکے چه راجی پجاران “ماتی زُبان” اِنت. هر کس لۆٹیت وتی ماتی زُبانا تْران بکنان بله انچێن راج هست‌اَنت که آ ماتی زُبان چه آیانی دستا گِرگ بوتگ که آ راج مجبور بوتگنت که دگه دری زبانان تْران بکننت اشیا بازێن سئوب هست.
یکے چه بلاهێن سئوبان اِش‌اِنت که اے زبان وانگجاهان وانێنگ نبوتگ‌اَنت، زبانئے نوانێنگ سئوب زالمێن هکومت‌اَنت پرچا که لۆٹنت ترا و تئیی زبان گار بکننت، ما اگن ماتی زبانا گپ و تران مکنێن مئے زُبان چۆ اے دگه زبانانی دابا گار بیت.
زبان زانتانی گوَشگئے رِدا دنیائے تها رۆچے یک زبانے مِرگ‌اِنت، اگن لۆٹئے یک راجێئے آگۆنڈا بسندئے گڑا آ راجئے زُبانا چه آییئے پچ بگر، انچُش که مئے ماتی زُبان بلۆچی‌اِنت ما چتور بکنێن که مئے ماتی زبان گار مبیت و چه مئے دستا مرئوت ما بلۆچی گپ بجنێن بلۆچی بوانێن و بلۆچی نبشته بکنێن اگن ما اے کاران مکنێن گڑا مئےشمئے زبان گار بیت.
زبان وهدے که چه تئیی دستا برئوت دۆد وَ ربێدگِت گار بنت. بزان که تئیی راج پهک چه بندرا گار بیت، سک شر‌انِت که مردم دگه دری زبانان بوانیت، بله ائولا وتی ماتی زبانئے وانگَ المی‌اِنت.
یونسکوئے اساسنامها نبشته کنگ و گوشگ بوتگ که هر کسا اے اۆبال هست که آییئے ماتی زبانا وانێنگ ببیت و اے زمهواری هما ملکئے سرکارئے سرا اِنت، بله بژننت که مئے اگده دار اێران و پاکستانئے سرکاراَنت. اِشانی جاے که دست برسیت لۆٹنت بلۆچ چُک و چێنا بێران بکننت، همینچُک نگێگێن جاوران تها بله پدا هم بلۆچا وتی زبان په شرّی پلگارتگ. زُبانئے رکّێنگ راجئے زندگ کنگ اِنت.
Be the first to comment