به گزارش رسانک، امروز جمعه ۳ اسفند ماه ۱۴۰۳، همزمان با روز جهانی “زبان مادری”، سیاست‌های حاکمیت ایران در محدود کردن آموزش زبان مادری برای ملت‌های تحت ستم در این کشور، تلاشی آشکار برای یکسان‌سازی ملی و از میان بردن تفاوت‌های فرهنگی و هویتی است.
رحیم بندویی، عضو حزب شورای مرکزی حزب مردم بلوچستان، در گفت‌وگویی با شبکه ایران اینترنشنال به این موضوع پرداخته و تأکید کرده است که در صد سال اخیر، حکومت‌های ایران با هدف از بین بردن هویت‌های ملی، زبان، فرهنگ و رسوم ملت‌هایی همچون بلوچ‌ها، کردها، عرب‌ها و دیگر ملت‌های غیرفارس اقدامات گسترده‌ای انجام داده‌اند.
وی در ادامه خاطرنشان کرده است که جمهوری اسلامی ایران اجرای قانون اساسی که آموزش به زبان مادری را به رسمیت می‌شناسد، عملاً نادیده گرفته شده و این سیاست‌ها برخلاف قوانین و معاهدات بین‌المللی است که جمهوری اسلامی ایران نیز به آنها متعهد شده است.
رحیم بندویی در پاسخ به این پرسش که آیا تلاش‌های حاکمیت در محدود کردن ملت‌های تحت ستم ایران از آموزش زبان مادری تأثیرگذار بوده است، اظهار داشته که با توجه به رشد آگاهی در میان مردم و توسعه فضای مجازی و فناوری، خوشبختانه اتفاقات مثبتی در این مسیر رخ داده است. به گفته او، فعالان هر ملت در ایران توانسته‌اند در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه حاکمیت، آموزشگاه‌های مجازی برای آموزش زبان مادری ایجاد کنند و به این ترتیب، تا حدی از تأثیرات منفی این محدودیت‌ها بکاهند.
سیاست‌های سرکوبگرانه زبانی و فرهنگی علیه ملت‌های غیرفارس در ایران نه‌تنها تبعیض سیستماتیک را تشدید کرده، بلکه موجب محرومیت میلیون‌ها نفر از حق ابتدایی خود در یادگیری و استفاده از زبان مادری شده است. این مسئله در کنار سایر محدودیت‌ها، به مرور زمان منجر به تضعیف هویت فرهنگی و زبانی این ملت‌ها شده و آنان را در معرض همسان‌سازی اجباری قرار داده است.
بی‌توجهی مسئولان به این حق اساسی، علاوه بر نقض حقوق انسانی، تأثیرات مخربی بر آینده فرهنگی و اجتماعی ملت‌های غیرفارس در ایران خواهد داشت. این سیاست‌ها نشان‌دهنده تلاش مداوم برای تحمیل یک هویت واحد و نادیده گرفتن واقعیت‌های چندملیتی است، امری که در تضاد با اصول برابری، عدالت و حقوق بشر قرار دارد.
Be the first to comment