به گزارش رسانک، روز سه‌شنبه ۱ آبان ماه ۱۴۰۳، “مسعود پزشکیان”، رئیس دولت ایران و “نارندرا مودی” نخست وزیر هندوستان ضمن دیدار در حاشیه اجلاس بریکس در کازان روسیه بایگ یکدیگر، بر ضرورت اجرای توافقات دو کشور درباره بندر چابهار تاکید کردند.
دو طرف در حالی بر اهمیت این پروژه برای بازسازی و توسعه افغانستان و تقویت پیوندهای تجاری و اقتصادی با آسیای مرکزی تأیید کردند که در هیچ قسمتی از این پروژه جایی برای ملت بلوچ و منافع بلوچستان در نظر گرفته نشده است.
گفتنی است که وزیر مسکن و شهرسازی ایران و وزیر کشتیرانی هند در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه تنها چند روز پیش از مرگ ابراهیم رئیسی، این قرارداد ۱۰ ساله را برای تجهیز و توسعه بندر چابهار و ساحل دریای بلوچستان امضا کردند.
فروش چابهار به هندوستان در حالی انجام می شود که سود این قرارداد به جیب هند و طالبان و آقازاده ها و دود آن به چشم مردم فقیر و به حاشیه رانده شده بومی بلوچستان بخصوص مردم چابهار می‌رود.
بندر چابهار به لحاظ دسترسی به آبهای آزاد همچون گنجی گران بهاست که رژیم جمهوری اسلامی ایران در تلاش است با واگذاری آن به کشورهای دیگر هم پولی به جیب بزند و از سویی دیگر با طرح مکران بزرگ، سیاست و طرح آمایش جمعیتی مورد نظر علی خامنه‌ای در بلوچستان انجام بدهد و ملت بلوچ را در سرزمین مادری اش به صورت اقلیت درآورد.
Be the first to comment