ممکن است ذهن برخی افراد کماکان درگیر این سوال باشد که چرا باید درباره افراد بازداشت‌شده اطلاع‌رسانی کرد. برخی دیگر ممکن است مرعوب تهدیدها یا فریفته وعده‌های نهادهای امنیتی شوند و برای جلوگیری از به اصطلاح لجبازی نهادهای امنیتی و قضایی از اطلاع‌رسانی خودداری کنند.

در این پست به توضیح چند مورد از ضرورت‌های اطلاع‌رسانی پرداخته‌ایم که می‌تواند در قاطعیت بخشیدن به تصمیم شما برای اطلاع‌رسانی کردن مفید باشد.

جلوگیری از ناپدید شدن قهری
در حکومت‌های خودکامه‌ای مانند جمهوری اسلامی ممکن است به موارد بسیاری برخورد کنیم که حتی دستگاه قضایی نیز مسئولیت بازداشت افراد را بر عهده نمی‌گیرد و فرد بازداشت شده از سوی نهادها و سازمان‌های حقوق بشری به عنوان فردی ناپدیدشده توسط حکومت تلقی می‌شود که اصطلاحا به آن «ناپدیدشدگان قهری» می‌گویند. نهادهای حقوق بشری بین‌المللی این شیوه سرکوب را به عنوان یکی از روش‌های نقض حقوق بشر به رسمیت شناخته‌اند. سازمان عفو بین‌الملل نیز در گزارش‌های خود به آن توجه کرده و از ناپدیدسازی قهری به عنوان معضلی جهانی یاد می‌کند.

یکی از نمونه‌های ناپدیدسازی قهری، بازداشت سعید زینالی است که در جریان اعتراضات دانشجویی پس از حمله به کوی دانشگاه در تیر ۱۳۷۸ در منزل خود و در مقابل پدر و مادرش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و پس از آن هرگز خبری از وضعیت او به دست نیامد. جمهوری اسلامی متاسفانه هنوز از این روش استفاده می‌کند.

حمیدالله اربابی (معروف به عبیدالله) نمونه‌ای تازه‌تر از ناپدیدسازی قهری است که در تاریخ اول فروردین ۱۳۹۸ توسط نیروهای اداره اطلاعات در شهرستان نیکشهر در استان بلوچستان و سیستان در منزل خود بازداشت شد و مراجع قضایی هرگز مسئولیت دستگیری و ناپدید کردن او را برعهده نگرفتند.

در مواردی که بازداشت افراد به صورت خودسرانه توسط نهادهای امنیتی و بدون هیچ‌گونه حکم و دستور قضایی انجام می‌شود، احتمال ناپدیدسازی قهری بیشتر است. در چنین مواردی توصیه می‌شود بلافاصله پس از دستگیری برای اطلاع‌رسانی اقدام شود.

ثبت‌شدن نام فرد در نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق‌بشری
از طریق اطلاع‌رسانی می‌توان هویت افراد بازداشت‌شده را برای نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری برجسته کرد تا این‌ نهادها بتوانند برای روشن شدن وضعیت فرد بازداشت‌شده و نهایتا آزادی او بر حکومت فشار وارد کنند. انتشار اخبار مربوط به بازداشت شهروندان، تاییدی بر نقض حقوق بشر در ایران است و می‌تواند در فرآیند پاسخگو کردن ناقضان حقوق بشر در محاکم قضایی صاحب صلاحیت، به عنوان اسنادی قابل اتکا استفاده شوند.

از سوی دیگر با انتشار هویت فرد بازداشت‌شده در رسانه‌های معتبر، امکان دریافت حمایت‌های بین‌المللی برای فرد بازداشت‌شده پس از آزادی بیشتر خواهد بود و او می‌تواند با استناد به اخباری که در زمان دستگیری‌اش منتشر شده، پس از آزادی نیز از حمایت‌های بین‌المللی برخوردار شود.

تفویض مسئولیت بازداشت‌شدگان به نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی
اطلاع‌رسانی قبل از هر چیزی ثابت می‌کند که فرد بازداشت‌شده در اختیار نهادهای امنیتی است و هر اتفاق و بلایی او را تهدید کند، جمهوری اسلامی مسئول آن است. به عنوان مثال، در بسیاری از موارد اعتراضات خیابانی، افراد زیادی ناپدید می‌شوند و نهادهای امنیتی در غیاب اطلاع‌رسانی هیچگاه مسئولیت ناپدید شدن‌شان را به عهده نمی‌گیرند. در جریان خیزش ۱۴۰۱ شاهد کشته‌شدن افرادی زیر شکنجه بودیم که قبلا هیچ اطلاع‌رسانی در مورد بازداشت آنها صورت نگرفته بود. شادمان احمدی اهل دهگلان، هیمن آمان اهل بوکان، شهریار عادلی اهل سردشت و بسیاری دیگر، مواردی از بازداشت‌شدگان کشته‌شده زیر شکنجه هستند.

توصیه می‌کنیم برای افزایش آگاهی خود هایلایت «فعالیت امن» را صفحه اینستاگرام رسانک نیوز مرور کرده و با دیگران نیز به اشتراک بگذارید.