به گزارش رسانک، روزهای شنبه ۱۷ و دوشنبه ۱۹ شهریور ماه ۱۴۰۳، شماری از رانندگان خودروهای سنگین در اعتراض به مسدود شدن چهار ماهه کارت‌های سوخت و کمبود سهمیه سوخت، مقابل فرمانداری زابل تجمع و اعتراض کرده و خواستار رسیدگی به درخواست رفع مسدود شدن کارت‌های سوخت خود شدند.

بر اساس این گزارش، شرکت نفت شهرستان زابل اقدام به مسدود کردن کارت سوخت حداقل ۴۰۰ مینی بوس که چندین سال است سهمیه ‌بگیر بومی، محلی و قانونی و دارای پروانه فعالیت، سیپاد، بیمه نامه، نامه راهداری نامه فرمانداری و مجوز خود شرکت نفت می‌باشند، کرده و این امر موجب بوجود آمدن مشکلاتی برای صاحبان و رانندگان این مینی بوس‌ها شده است.

یکی از این رانندگان معترض که خود را سپاهی می داند می گوید: “صدای ما را از سیستان دار الولایه می شنوید. ایها الناس اینجا تنگه احد ایران ما مقابل دارالحکومه کوفه هستیم
کوفیان هم داخل نشستند صدای مردم کربلا را نمی شنوند ما از گرسنگی مردیم زیر خاک ها دفن شدیم کسی نیست صدای ما را بشنود.”

وی در ادامه به علی خامنه ای می گوید: “آخرین نفرات تو دارند از بین می روند و اینها مرزداران این کشور هستند و اگر اینها را از دست بدهید پایتخت و کل ایران تصرف خواهد شد.”

وی در آخر سخنان خود خطاب به مردم منطقه سیستان می‌گوید: “دارالکوفه (اشاره به فرمانداری شهر زابل) را با آتش بکشید و ما از حق خود کوتاه‌ نخواهیم اما اگر چه ارتش و سپاه نیروهای انتظامی بیایند و ما را تکه تکه کنند.”