رسانک/ در ۲۰ روز نخست ماه آگوست به‌طور میانگین هر شش ساعت، یک نفر در زندان‌های ایران اعدام شده است. از سال ۲۰۲۱ میلادی، آمار اعدام‌ها هر سال افزایش یافته؛ تا جایی که در سال ۲۰۲۳ میلادی دست‌کم ۸۳۴ تن به دار آویخته شدند.

سازمان حقوق بشر ایران در سال جاری میلادی، تا روز ۲۶ اوت، دست‌کم ۳۹۵ اعدام را ثبت و تأیید کرده است. اعدام‌هایی که برای اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اجرا می‌شوند، کماکان بیشترین تعداد را دارند. گروه‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده و اقلیت‌های اتنیکی، به‌ویژه کُردها و بلوچ‌ها، نسبت به جمعیتشان، درصد بالایی را در میان اعدام‌شدگان تشکیل می‌دهند. 

جمهوری اسلامی از مجازات مرگ به عنوان ابزار سرکوب سیاسی استفاده می‌کند و احکام اعدام در دادگاه‌هایی بدون رعایت حداقل‌های استاندارد دادرسی و روند قضایی صادر می‌شوند.

در پی اجرای اعدام‌های جمعی در کرج و اعدام‌ زندانیان سیاسی، در ژانویه ۲۰۲۴ گروهی از زندانیان سیاسی شجاع در زندان قزل‌حصار کرج علیه اعدام‌ها اعتراض کردند؛ اعتراضی که با خشونت سرکوب شد.

این گروه از زندانیان سیاسی با عقاید و گرایش‌های مختلف از روز ۳۰ ژانویه، هفته‌ای یک بار اعتصاب غذا می‌کنند که به عناوین «سه‌شنبه‌های سیاه» و «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نامیده شده است. روز سه‌شنبه از این جهت انتخاب شده که معمولا در این روز محکومان به مرگ در زندان قزل‌حصار را برای اعدام به سلول انفرادی منتقل می‌کنند.

این اعتصاب غذای هفتگی اکنون سی‌ویکمین هفته‌ی خود را می‌گذراند و به ۱۷ زندان دیگر در ایران گسترش یافته است. شرکت‌کنندگان در این اعتصاب‌ها به رغم سرکوب خشونت‌بار بر خواسته‌ی خود برای لغو اعدام پای می‌فشارند.

ما امضاکنندگان این بیانیه، همبستگی و حمایت خود را از جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در زندان‌های ایران اعلام می‌کنیم. ما خواستار توقف تمامی اعدام‌ها در ایران هستیم و از جامعه‌ بین‌الملل می‌خواهیم تا جنبشِ رو به رشد «لغو اعدام» در ایران را حمایت کند.

زندانیانی که این کارزار را آغاز کردند به ترتیب الفبا: جعفر ابراهیمی، زرتشت احمدی‌راغب، سپهر امام جمعه، لقمان امین‌پور، احمدرضا حائری، میثم دهبانزاده، رضا سلمان‌زاده، حمزه سواری، سعید ماسوری و رضا محمدحسینی.