بلوچستان سرزمینی فراموش شده

✍️على رضا شهبازى

بلوچستان سرزمینی فراموش شده است! بلوچ ملتی است که به حاشیه رانده شده است !

اشتباه نکنید ، اینجا بلوچستان و سیستان است، سرزمین دلیرانی نام آور اسطوره ای چون رستم زال و زادگاه یعقوب لیث صفاری.

ما خوانده ایم اجداد ما در طول تاریخ و در هزاره های دور در کوهستانهای مرتفع و در غارها زندگی می کرده اند. ولی اکنون برای مردم در بلوچستان کاپَر “خانه ای از برگ درخت خرما و شاخه درختان” دیگر میراث بومی یک ملت نیست که اکنون هم در آن زندگی کند ، بلکه نشانه ای تاریخی در بکارگیری امکانات طبیعی در زمان خود است. فراموش نکنید که چند سالی بیشتر از قرن بیستم نمیگذرد. اکنون ما در قرن بیست و یکم قرن انفجار ارتباطات جمعی زندگی میکنیم.

اما به عمد مردم بلوچستان را از دسترسی دانش و رفاه اجتماعی و اقتصادی دور نگاه داشته اند. به گونه ای که مردم بلوچستان چون پیشینان خود در صده های گذشته زندگی میکنند. باشد که زمامداران و عاملان این ظلم در محضر تاریخ شرمنده شوند!

آری شرم بر حاکمان! چشمان بی فروغ و پوست خشکیده دست و صورت مردم ستمدیده بلوچ نشانگر عمق درد و رنج و ظلم و ستمی است که به آنها روا داشته شده است. زنان و مردان بلوچ در مقابل سختی ها و مشکلات که موجب ناهنجاری هایی در زندگیشان شده است سخت کوش زندگی را به امید فردایی بهتر و رسیدن به حق حاکمیت مردم بلوچ که ضامن و تضمین کننده حقوق انسانی آنها طبق موازین حقوق بشری است ادامه میدهند.

لازم است که تک تک ما خود را مسلح به دانش زمان در رشته های مختلف نماییم تا در بزنگاهی بتوانیم به کمک سرزمین مادری خود بلوچستان بشتابیم. سرزمینی فراموش شده و مظلوم! سرزمینی زیبا، سرزمینی در فقر و بدبختی ، سرزمینی که مردم بی گناه آن هر روز توسط پاسدارن تروریست کشته می شوند.